Araújo, o home sobre que se centran todas as miradas

Libre e sen contas pendentes, afronta agora un novo futuro. Este home con dúas caras, segundo afirman quen o coñecen, viviu cinco anos baixo unha presión tremenda que foi capaz de soportar a pesar dos continuos episodios que podían facer cambalear a súa fría enteireza. Ao final, a Xustiza deulle a razón

Araújo, en el registro. DP
photo_camera Araújo, en el registro. DP

[Artigo publicado o 22 de abril de 2015 en Diario de Pontevedra]

Durante cinco anos as miradas estiveron postas nel. Desde que Sonia Iglesias desapareceu mantivo o tipo a pesar de que todos os dedos o sinalaban. Aguantou a presión da familia de Sonia, da Policía, dos medios de comunicación e da cidade de Pontevedra en xeral. Agora Julio Araújo é un home completamente libre e sen compromisos coa Xustiza, aínda que as cicatrices destes cinco anos no ollo do furacán deixáronse notar.

Desde 2010, o único imputado no caso da dependenta pontevedresa desaparecida foi balizando os titulares de prensa con incidentes, problemas e declaracións xudiciais. A súa cara converteuse en familiar, pero ¿quen era Julio Araújo antes de saltar ás portadas dos xornais?

O seu nome completo é Julio José Araújo Domínguez, pontevedrés de familia acomodada dedicada ao sector da venda de mobles. O círculo de amizades de Julio e Sonia coincide en asegurar que a súa relación estaba marcada polos altibaixos, especialmente durante os anos previos á desaparición da moza. Estas desavinzas terían como transfondo o apego de Julio polo mundo da noite, o que derivou en constantes separacións e reconciliacións da parella.

Durante a súa etapa máis bohemia, Julio Araújo protagonizou sonoros altercados en varios locais de hostalería e chegou a ter prohibida a entrada nalgún club nocturno. Afeccionado aos touros, entre a década dos 90 e principios deste século era un habitual nas corridas da Peregrina, onde gozaba activamente da festa coa pena taurina á que pertencía.

DÚAS CARAS. Moitos dos seus compañeiros de esmorga subliñan o seu carácter nobre. ''Se tiña que facerche un favor, facíao sen dubidalo e sen pedir nada a cambio''. Con todo, esa versión afable transformábase notablemente cando había alcol polo medio. ''Era como o doutor Jekyll e Mr. Hyde. En canto bebía, transformábase; ás veces perdía o norte e volvíase moi faltón, o que lle provocaba algún que outro altercado'', aseguran quen compartiron con el aquela época.

Aos poucos, Julio Araújo foise distanciando dos excesos nocturnos -especialmente por mor da desaparición de Sonia-, aínda que sen chegar a abandonalos totalmente. A presión social que o sinalaba co dedo obrigouno a trasladar os seus momentos de lecer fóra de Pontevedra, a lugares onde a súa presenza non xerase un círculo de murmurios e miradas.

''Este home é moi pechado. Por palabras non vai caer. Xamais. Cando o tes medio ferido, non fala, cala''. Serafín Castro, exxefe da Unidade de Delitos Violentos

Nunha desas noites regadas polo alcol, cando regresaba á súa casa, sufriu un pequeno accidente de coche. Ocorreu en xullo de 2012, só dous días despois de que o Xulgado decretase a súa imputación por un suposto delito de detención ilegal no caso Sonia Iglesias. Desde que se tomou esa medida, a que o puxo de verdade na picota, tiña tras de si un constante control policial. Foi precisamente a patrulla que o vixiaba a que o viu protagonizar ese leve accidente de tráfico cando se dispuña a estacionar o seu automóbil nas inmediacións da súa casa, no barrio de Campo da Torre. Apenas causou danos ao outro coche, que se atopaba aparcado, pero os axentes da Policía Nacional informaron do sucedido, xa que tiñan serías sospeitas de que Araújo se atopaba en estado de embriaguez.

Unha dotación da Policía Local desprazouse ata o lugar dos feitos para realizar o control de alcoholemia. O resultado foi de 0,68 miligramos de alcol por litro de aire expirado nunha primeira medición e de 0,78 na segunda. Iso significaba triplicar a taxa permitida (0,25) e superar a barreira que delimita a infracción que se salda co pago dunha multa pola vía administrativa e o delito contra a seguridade viaria: Julio ía ater que declarar ante o xuíz. O de menos, quizais, era que o coche que conducía non pasara a ITV e que o seu carné de conducir estaba caducado.

As crónicas da súa comparecencia, seis días logo do sucedido, destacan o apromo de Araújo, que foi condenado a pagar 1.080 euros de multa e a dez meses de retirada do carné. É o mesmo apromo que sorprendeu os policías que levaron o caso, convencidos de que ocultaba algo pero incapaces de facerlle falar con claridade.

O máis contundente de todos eles foi Serafín Castro, xefe durante anos da Unidade de Delincuencia Especializada e Violenta (Udev), un policía metido ata o fondo no caso Sonia, ao que lle gustaban as cámaras e os micrófonos, e que relatou, primeiro no programa Espejo Público de Antena 3 e logo nunha entrevista con Diario de Pontevedra, detalles descoñecidos dos interrogatorios.

''Interrogámolo moitísimas veces. Falei con el, falei con el por extenso. queda calado e a min que un sospeitoso quede calado faime pensar moi mal''. ''Hai unha serie de indicios que circundan a forma de comportarse desta persoa que a converten aínda en máis sospeitosa. Eu non digo que sexa o autor, ollo, pero que é tremendamente sospeitoso, iso seguro. E se a iso engadímoslle que nos interrogatorios, cando se lle preguntaba por certas cuestións, non contestaba de forma clara e contundente, e que cando se lle atosigaba un pouquiño quedaba calado, pois que quere que lle diga''. ''A personalidade de cada un é distinta. Este home é moi pechado. Por palabras non vai caer. Xamais. E cando o tes medio ferido, non fala, cala. E, ante iso, ¿que fas?''.

''Cando se lle preguntaba por certas cuestións, non contestaba de forma clara''. Serafín Castro, exxefe da Unidade de Delitos Violentos

O certo é que se sabía algo relevante, Julio Araújo nunca desfaleceu. E iso que durante estes cinco anos podería dicirse que o incidente de tráfico e as declaracións do comisario xefe da Udev foron os seus problemas menos graves. Porque á parte da propia imputación por detención ilegal, da que tardou case tres anos en librarse definitivamente, hai dúas cuestións que golpearon claramente a imaxe de Julio Araújo.

Por unha banda, a súa relación coa familia de Sonia Iglesias. Aínda que desde un primeiro momento sinalóuselle como posible sospeitoso, as declaracións públicas da familia, da man da irmá da muller desaparecida, Maricarmen Iglesias, falaban dunha relación normal: a desaparición deixara a cargo de Julio a Alejandro, o neno de nove anos que a parella tiña en común. Debían protexelo na medida do posible e existía un réxime de visitas que cumprir.

CALUMNIAS. Todo saltou polo aire en novembro de 2010, tres meses logo da desaparición, cando Julio Araújo presentou unha denuncia en Comisaría contra Carmen Eirín, a nai de Sonia. Acusábaa de calumnias porque o sinalaban como responsable de todo o sucedido. Aquel incidente quedou en nada, pero supuxo a revelación pública de que o entendemento entre as dúas partes non era posible. A partir de aí iniciáronse as acusacións da familia de Sonia. Primeiro dun modo moi críptico (''Alguén moi coñecido levoulla nun coche e por iso ela non gritou nin forcexou, non chamou a atención e ninguén puido ver nada''. ''O que o fixo, se ten o sangue frío para facelo, tamén a ten para non dicir nada agora. Ese é o problema''); e, tras a imputación de Julio Araújo, en xullo de 2012, dun xeito máis directo: ''Sospeitabamos que o posible culpable ou culpables estaba na súa contorna; o feito de que a súa parella agora mesmo estea imputada confírmanos que non estabamos moi desencaminados no que criamos''.

''Existiron ameazas. Asusteime porque o  vin capaz de cumprir o que dicía. Foi un cambio como de Doutor Jeckyll e Mr. Hyde''. Maricarmen Iglesias, irmá de Sonia

O máis contundente chegou en abril de 2013, durante unha entrevista da irmá de Sonia con este xornal, co fillo de Julio e Sonia como protagonista indirecto. ''Consideramos que o neno non está todo o ben atendido que estaba coa súa nai. Entón puxémonos en contacto cos servizos sociais, que fixeron unha visita na súa casa e na dos meus pais para facer un seguimento. Por mor diso [Julio Araújo] comunicoume’ unhas ameazas para os meus pais. ‘Se eu non gozo do meu fillo, pódeslles dicir aos teus pais que eles tampouco o van a facer’. Si pódoche dicir que me asustei. A forma na que me falaba, aquela mirada de odio, botábaseme enriba. Eu direi que existiron esas ameazas e el dirá que non, porque non hai testemuñas. Ocorreu nun encontro para deixar ao neno, que se foi a casa dun veciño. A miña filla meteuse no coche, facía frío. E alí, diante do portal (en Campo da Torre), díxomo, en casa dela. Asusteime, porque lle vin capaz de cumprir o que dicía. Foi un cambio como de Doutor Jeckyll e Mr. Hyde. Parecía que me comía, que o tiña preparado''.

Maricarmen Iglesias insistiu en varias ocasións en que Araújo mente. A súa última esperanza era a proba P300. ''Iso probaría que el mente, pero eu xa o sei'', declarou este mesmo mes a diario de Pontevedra. Pero a proba nunca se realizará e nin sequera é seguro que fose arroxar luz sobre o caso.

OS FILLOS MAIORES. A segunda cuestión que golpeou a Julio Araújo foron os problemas coa Xustiza das súas outros dous fillos, froito dunha relación anterior. Julio júnior foi detido en 2011 no marco da Operación Guitarra (saldada con 45 arrestos) e volveu caer en mans da Policía en febreiro deste ano, acusado de adquirir cocaína na contorna de Vilagarcía e distribuíla posteriormente a menor escala, principalmente no núcleo chabolista do Vao. Por estes feitos tivo que ingresar en prisión.

O fillo maior, David, imputado nunha causa de drogas, foi detido en setembro, acusado de agredir a un axente da Garda Civil nunha inspección dun local de copas de Sanxenxo, segundo informou entón Faro de Vigo.

O FILLO EN COMÚN. O terceiro fillo, Alejandro, o que tivo con Sonia Iglesias, é outra das vítimas deste terrible suceso. Estaba a piques de cumprir nove anos cando desapareceu a súa nai. Agora vai camiño dos catorce. Aínda que a familia de Sonia expúxose en moitas ocasións pedir a custodia, esa posibilidade nunca se concretou. De luns a venres vive co seu pai na casa que compartían Sonia e Araújo. Os fins de semana pásaos cos seus avós ou coa súa tía. A familia da muller desaparecida non está tranquila. De feito, na entrevista de abril de 2013 citada anteriormente, Maricarmen Iglesias relatou un episodio impactante.

''A proba P300 probaría que el mente, pero iso é algo que eu xa se''. Maricarmen Iglesias, irmá de Sonia

''No Nadal do ano pasado, en Noiteboa, o meu sobriño estaba ás dúas ou tres da madrugada na rúa, en pixama, buscando ao seu pai. Non se se o meu sobriño quedou durmido e espertouse, ou se estaba só e asustouse, ou cal foi o motivo. Baixou á rúa, e como baixaría asustado nin se daría conta das portas, que se pecharon. Entón foi ao bar de á beira, ao Albero, supoño que porque o seu pai dixéralle que ía a por tabaco. Pero claro, en Noiteboa está todo pechado. Facía un frío que pelaba e, ao non atoparlle, chamou a todos os timbres. Por sorte abriulle unha veciña. Ao ver que estaba morto de frío e en pixama, chamaron á Policía. Acudiron, subiron ao piso (da veciña), falaron co neno e foron ao piso da miña irmá. Timbraron e ninguén contestaba. Volveron baixar onde estaba o neno, e mentres estaban alí, el chegou, aparcou na rúa, subiu, púxose o pixama e cando chegaron por terceira vez os policías saíu á porta dicindo que estaba a durmir. Os axentes tocaron o coche e viron que o capó estaba quente. Por mor dese incidente foi cando decidimos falar cos servizos sociais. O que lle dixo á Policía é que el estaba a durmir e que o neno saíu sen mirar. Un neno sae á rúa sen mirar antes na súa casa?''.

Agora a familia de Sonia deberá xestionar emocionalmente o arquivo do caso. Julio Araújo está libre. A Xustiza decidiu que non hai nada que o implique directamente coa desaparición da súa exparella. O caso Sonia, a misteriosa desaparición que conmocionou a Pontevedra é, cinco anos despois, un caso pechado.

*ACLARACIÓN: Este martes 20 de febreiro, segundo fontes xudiciais, o caso foi reaberto. Con todo, non transcendeu ningún detalle, xa que a causa está considerada secreta