James Stern, o afroamericano que "enganou" os neonazis e se proclamou o seu líder

Tras enganar aos líderes do Movemento Socialista Nacional (NSM), o activista afroamericano James Hart Stern fíxose co control deste emblemático grupo neonazi de Estados Unidos, que agora loita para evitar a desbandada dos seus membros, segundo informaron fontes da organización.

"O señor James Stern enganoume, convenceume de que para protexer ao noso grupo do proceso xudicial no que estamos inmersos debía cederlle a presidencia", lamentou o ata agora líder do NSM, Jeff Schoep, nun comunicado obtido por Efe.

O proceso ao que fai referencia o "comandante Schoep", como se fai chamar o xa expresidente do movemento, remóntase ás protestas que tiveron lugar en Charlottesville o 12 de agosto de 2017 e que desembocaron na morte da moza Heather Heyer, atropelada por un supremacista branco, James Fields.

Os feitos, nos que participaron ao redor dunha decena de grupos extremistas, levaron á Universidade de Virginia a presentar unha denuncia por danos emocionais e económicos contra esas organizacións, entre elas o NSM.

Foi nese momento cando entrou en xogo a figura do reverendo Stern, un coñecido activista na loita pola igualdade racial que, segundo explica a súa páxina web oficial, ofreceuse a Schoep para axudarlle a limpar a imaxe do seu grupo de face ao proceso xudicial.

"O NSM é un grupo que empregaba o símbolo máis ofensivo da Segunda Guerra Mundial, a esvástica (...). O reverendo levounos a borrar a esvástica do seu logotipo e agora recoñecen que o Holocausto foi un feito, non propaganda", sostén un texto publicado na web do activista.

O que non sospeitaba Schoep, ou polo menos iso asegura, é que entre os documentos asinados por mor do seu acordo con Stern atopábase un polo cal lle cedía a presidencia do grupo, tal e como reflicten as actas xudiciais do proceso contra o NSM.

Cando este detalle saíu á luz durante o xuízo, a sorpresa foi xeralizada.

O "capitán" Harry Hughes, portavoz da organización, confesou a Efe estar tan "desconcertado" como o resto do país.

Schoep, pola súa banda, reaccionou dimitindo do seu cargo e nomeando ao "xefe do Estado Maior" do NSM, Burt Colucci, como o seu sucesor; unha medida que podería non ser suficiente para evitar a desbandada dos membros do grupo.

"Sodes xigantes entre persoas inferiores e a vosa lealdade será recordada (...). Pídovos que sexades pacientes e fieis mentres deseñamos un plan para o futuro", clama o "comandante" na súa carta de despedida.

Con todo, pode que non exista tal futuro, xa que, como o propio Schoep recoñece, a intención de Stern parece ser facerse co control para "disolver o NSM".

Resulta rechamante a inocencia coa que o líder nazi se prestou a semellante engano, xa que aparentemente non tivo en conta que entre os logros que levaron ao reverendo a converterse nun referente do activismo contra o racismo está precisamente o executar unha manobra similar que acabou cunha fraternidade do Ku Klux Klan (KKK) en 2016.

Nesa ocasión, Stern valeuse da súa relación persoal co "gran maestre" do grupo, Edgar Ray Killen, para convencelo de que lle cedese o control da organización.

A relación entre Stern e o xa falecido Killen forxouse tras os barrotes dunha prisión do estado de Misisipi, onde o afroamericano cumpría condena por fraude e o membro do clan pasaba os últimos días da súa vida tras ser sentenciado a cadea perpetua polo asasinato en 1964 de tres mozos activistas.

A transcendencia destes homicidios foi tal que o cineasta Alan Parker fíxose eco da historia na súa película Mississippi Burning (1988).

No seu blogue, o propio Stern recoñece que é "a maior das ironías" que Killen establecese unha amizade con el, a cal lle permitiu acabar coa súa fraternidade do KKK, unha institución que, no sur do país, "envenena todo e a todos ao seu paso, baixo un liderado con puño de ferro que deixa un rastro de sangue por onde pasa".

A pesar de que esta historia é ben coñecida en todo o país, Schoep defende que obrou "para protexer ao NSM" e que a súa intención nunca foi prexudicar a unha organización á que lle dedicou "tantos anos de servizo".

Por todo iso, o "comandante" conclúe a súa misiva cunha arenga que, no entanto, ten un aroma a derrota: "Recordade, sempre está máis escuro antes do amencer".