A revista médica The Lancet publicou unha investigación levada a cabo nun hospital de Brasil sobre o primeiro bebé nacido nun útero trasplantado a partir dun doante falecido, que podería aumentar as opcións de concibir para as mulleres con problemas de fertilidade uterina.
Actualmente, a doazón de útero só se pode levar a cabo a partir de familiares, de modo que as opcións redúcense xa que existen poucos doantes vivos.
O éxito logrado mediante esta nova técnica, levada a cabo no Hospital das Clínicas, da Universidade de Sao Paulo, supón tamén o primeiro transplante uterino en América Latina e podería aumentar a dispoñibilidade de doantes e as posibilidades das mulleres de quedar embarazadas.
Os científicos sinalaron que os resultados das doazóns de doantes vivos e falecidos aínda non se compararon, e que as técnicas cirúrxicas e de inmunosupresión optimizaranse en futuros estudos.
A receptora do transplante foi unha paciente de 32 anos con infertilidade uterina, á que se lle implantou o útero mediante unha cirurxía que durou máis de 10 horas, en que a que o órgano doado conectouse ás súas veas, arterias, ligamentos e canles vaxinais.
Tras sete meses en que a paciente non rexeitou o novo órgano e tivo a menstruación, introducíronselle os óvulos fecundados que deron lugar a un embarazado común.
O bebé foi unha nena sa que naceu por cesárea ás 35 semanas e tres días e pesou uns dous quilos e medio.
Tras o parto, o útero extraeuse sen que se atopase ningunha anomalía, e tres días despois a nai e a pequena recibiron a alta médica.
Con anterioridade realizáronse outros 10 transplantes de útero de doantes falecidos en Estados Unidos, a República Checa e Turquía, pero este é o primeiro en dar lugar a un bebé vivo.
O primeiro parto que se produciu a partir de transplante uterino dun doante vivo tivo lugar en Suecia en 2013 e tamén se publicou en The Lancet.
En total, realizáronse 39 procedementos deste tipo, o que deu como resultado a 11 bebés vivos ata o momento.
POLÉMICA. A Organización Nacional de Transplantes (ONT) mostrouse en contra de que se realice transplante de útero ás mulleres que carecen deste órgano reprodutor feminino e non poden ter fillos, dados os "enormes cuestionamientos éticos e riscos" que implica esta técnica tanto para a receptora como para o seu bebé.
En declaracións a Europa Press, a directora da ONT, Beatriz Domínguez-Gil, valorou o nacemento en Brasil do primeiro bebé do mundo a través dun transplante de útero de doante falecida. A pesar de que o considera "un importante avance desde o punto de vista técnico", valora máis os seus "enormes cuestionamientos éticos".
"En transplante de órganos como corazón, ril ou pulmón existe un risco cirúrxico, e tamén un risco asociado á necesidade de tomar unha terapia inmunosupresora para sempre que ten unha serie de efectos secundarios. Con todo, compensan co beneficio que se obtén: unha mellora da supervivencia e de calidade de vida. Eses pacientes non teñen outra opción para seguir vivindo ou están abocados ao tratamento con diálese. Aí o balance risco-beneficio é claramente favorable", explica a directora da ONT que, con todo, non observa o mesmo no caso de transplante de útero.
Domínguez-Gil defende que "non é unha intervención que salve a vida, é cuestionable se mellora a calidade de vida e, ademais, a súa probabilidade de éxito é reducida". "Está destinado a que culmine con éxito o desexo de ser nai, o cal é loable e respectable, pero para culminar ese anhelo exponse a dúas intervencións quirúxicas (o do implante de útero e, posteriormente, a súa retirada se o embarazo é exitoso) e a unha inmunosupresión que a nai, polo seu estado de saúde, non necesitaría", xustifica.
Ademais, recorda que o feto "nace exposto aos efectos secundarios dos fármacos inmunosupresores, o que podería ter un impacto negativo no desenvolvemento do bebé". Á vista destas circunstancias, resume que se trata dun procedemento no que "a nai e o bebé asumen uns riscos para obter un beneficio (culminación do desexo de ser nai) que se podería lograr doutras formas que non levan eses riscos". "Neste caso, o balance risco-beneficio non é en absoluto favorable a este tipo de intervención", gabia.
