"Atar o pescozo dun cormorán é unha barbaridade, pero os pescadores coidan deles"

Sabe que a poesía é un xeito de coñecer o mundo e que as vidas nos diferentes lugares do planeta axudan a entender a poesía. Alba Cid contouno no poemario Atlas e foi premiada polo Ministerio de Cultura.
Alba Cid. EP
photo_camera Alba Cid. EP

Alba Cid (Ourense, 1989) vén de gañar o Premio Nacional de Poesía Joven Miguel Hernández por Atlas. O seu éxito decidiu xa á editorial Galaxia a facer unha reimpresión para que unha faixa poida destacar a importancia de que o libro que escribiu a poetisa teña gañado un galardón concedido polo Ministerio de Cultura. Cid é poeta e investigadora en poesía contemporánea. Participou en volumes como Poética da casa (2006) e na antoloxía de Apiario. Non seu despregar (2016). Publica textos de creación e reseñas en revistas como Graal, Luzes, Tempos Novos e Dorna, e é colaboradora de Radio Galega. Atlas é o seu primeiro libro individual.

Os mapas son uns elementos importantes no poemario que foi premiado.

O poemas foron escritos nos últimos meses. Unha vez que os reviso doume de conta de que en todos eles hai unha práctica cultural ou un obxecto dalgún lugar do mundo. Os temas deste poemario repítense. Cando tiña 6 anos participei nun concurso de debuxo sobre Cristóbal Colón. Aínda conservo ese debuxo. Na parte de atrás pintara as fases nas que se separou Pangea para formar os continentes que temos agora na Terra. Nestes poemas hai lugares que visitei e outros que non, pero si me interesa achegarme a a eles.

Fala do delicado labor cuns monxes europeos que pintaban sobre arañeiras.

Eran uns monxes centroeuropeos do século XVII que pintaban lenzos en teas de araña. O seu interese estaba ligado a que pasase a luz a través deles a xeito dunhas vidreiras. Consérvase un cento desas pinturas nos Estados Unidos.

Cal é poema máis antigo? Por onde empezou?

O poema máis antigo abre o libro. É unha historia natural dos tulipáns que escribira hai cinco ou seis anos cando volvín de Turquía, onde había moitos tulipáns. Falo da fascinación que produciu nos Países Baixos, onde foron usados como moeda de cambio.

Falo da fascinación que o tulipán produciu nos Países Baixos, onde foron usados como moeda de cambio

Fala do ukai, a tradición oriental de procurar peixes usando cormoráns para que os pesquen co pico.

É unha práctica cultural ritualizada, un método de pesca para a corte imperial chinesa. Chamoume a atención e escribín un poema sobre as relacións de afecto, submisión e poder. Atar o pescozo a un cormorán é unha brutalidade hoxe, pero eles se comprometen con dous cormoráns na vida e cóidanos a tempo completo. As historias que pagan a pena son contraditorias. A pesca con corvos mariños subsiste como espectáculo para turistas. Hai seudopescadores que fan un espectáculo para uns turistas que beben sake.

Atlas é unha libro moi plástico, con moitas imaxes.

Gustaríame meter fotografías no poemario. Hai imaxes que non se poden explicar porque resultan evidentes.

É reticente a explicar un elemento singular porque se cadra vostede non o comprende de todo?

Na parte do libro que se chama ‘Ciclo Europa’ está a historia apócrifa máis clara. Hai un poema que fala da Costa do Ópalo, que está ao norte de Francia, onde falo das casas que son barcos dados a volta. Quixen introducir unha postal porque é belo. Facíano Sebald e Pound. Non me preguntei se nas illas Marshall da Polinesia os pescadores fan unhas cartas de navegación con cunchas e pedras para marcar as correntes mariñas. Eses mapas soamente os entende a persoa que os fixo.

Vostede estivo investigando no Centro John Rutherford de Estudos Galegos. Rutherford é un filólogo de Oxford vencellado a Ribadeo dende que chegou nos anos 50 e se converteu nun visitante de cada verán. É tradutor habitual de galego para inglés.

Cando eu cheguei el xa se xubilara, así que non tiven moito trato con el. John Rutherford leva anos retirado e vai pouco polo Centro de Estudos Galegos. Agora gústalle ir ao pub do seu barrio para traducir sonetos.

Comentarios