Nacho Carretero, autor de 'Fariña': "A unha serie non se lle pode esixir rigor xornalístico"

O escritor "apela" á "responsabilidade" do espectador, posto que as series de televisión "hai que entendelas como o que son"
Nacho Carretero. MIGUEL GO
photo_camera Nacho Carretero. MIGUEL GO

O xornalista e escritor Nacho Carretero, autor dos libros Fariña e No corredor da morte, que se converteron en sendas series de televisión, advertiu este martes de que a un programa de ficción "non se lle pode esixir un rigor xornalístico".

"O espectador non debe xulgar a serie como un traballo xornalístico", afirmou Carretero durante un encontro co público dentro da sexta edición da mostra de cultura televisiva Screen TV, organizada polo Festival de Cine en Español de Málaga.

Por iso, "apela" á "responsabilidade" do espectador, posto que as series de televisión "hai que entendelas como o que son, e non hai que esixirlles rigor xornalístico nin responsabilidade".

"Se pintan a Pablo Escobar como un heroe, pódese estar en acordo ou desacordo, pódese non ver a serie ou criticala", sinalou Carretero, que con todo admite que as series si teñen unha "certa responsabilidade" porque "ao final queda un pouso e mándase unha mensaxe".

Tamén recoñece que nalgúns momentos pode haber confusión", porque o público "agárrase ás series coma se fose un documental", e por iso é necesario "que o espectador saiba o que está a ver ou lendo".

Lamentou que en España "sempre custa contar as propias miserias", mentres que outros países como Italia, "o berce do neorrealismo, desde principios do século XX retratou a súa propia realidade, que ás veces é moi miserable", aínda que cre que no noso país iso "está a cambiar".

"Italia sempre explotaba eses capítulos, moitas veces moi escuros, como os seus problemas coa mafia, sobre a que existe unha sensibilidade enorme co sufrimento que causou, pero iso non é incompatible con sabelo explotar culturalmente", resaltou.

Pola contra, en España parecía todo "máis limitado, que o xornalismo era o encargado de facer iso e había unha desatención cultural", aínda que nos últimos anos "o xornalismo está a facerse máis flexible, non queda máis remedio, e xa non existían corpiños que antes se autoimpoñía".

Respecto de Fariña, sobre o narcotráfico galego, sabía que podía recibir críticas da "vella garda xornalística", que diría que "tratar así certos temas era frivolizar", pero apostou por contar ese mundo "de forma atractiva para o lector e non exenta de humor".

Como galego crecera nese ambiente e había unha "normalización" de que aparecese "unha planadora varada na praia ou un alixo de cocaína", aínda que comprobou que era "unha historia moi potente se se lle contaba a alguén de fóra".

Pola súa banda, no libro No corredor da morte, sobre o caso de Pablo Ibar, quixo facer un traballo case artesanal, trasladar as voces dos protagonistas e que o lector sacase as súas conclusións".

"Como narrador non puxen nada da miña colleita, e todo viña de horas de conversacións cos entrevistados", asegurou Carretero, que admitiu que o libro puido quedar "desequilibrado" porque lle custou "chegar á familia das vítimas".

No caso da serie, optouse por elixir "o punto de vista de Pablo Ibar e da súa familia, dun inocente ao que o sistema lle cae encima de forma bestial, alguén sen diñeiro que necesita un avogado que custa un millón e medio de dólares para ter a posibilidade de non ser executado". 

Comentarios