1-0. Cristiano segue ao seu; Marrocos eliminada

Cristiano Ronaldo segue empeñado en facer valer a súa lei no Mundial de Rusia, a da eficacia e a pegada ante as porterías rivais. Se ante España salvou un empate agónico cun triplete, fronte a Marrocos, no estadio Luzhniki, deulle a Portugal unha vitoria sufrida pero imprescindible que ademais significa a eliminación do seu rival.

É o líder indiscutible das Quinas, o capitán, o referente, o factor diferencial, como recoñecen todos os seus compañeiros. A Fernando Santos non lle gusta que se focalice tanto no dianteiro do Real Madrid. Pensando no equipo, ata lle molesta.

Pero non pode negar que o dianteiro de Madeira é o guía e o faro dun equipo que necesita del como o comer. Cristiano Ronaldo volveu ser a luz que dirixe os seus destinos, como mellor sabe, coa súa infalible cita co gol. Portugal non xogou ben unha vez máis, pero ten ao 7.

Resistiu que os inchas marroquís coreasen reiteradas veces o nome de Leo Messi. Ata lle puido motivar máis, para, como fronte a España, inaugurar a conta moi pronto, esta vez ao rematar un saque de esquina e niso se resgardou Portugal, que a partir de aí redobrou esforzos para amainar o empuxe dunha selección de Marrocos que a pesar de encaixar a súa segunda derrota deu a cara e incluso ata rozou a sorpresa.

Pero Herve Renard non ten a Cristiano Ronaldo. De telo probablemente Marrocos levaría o choque. Por dominio e aproximacións á área non quedou, pero faltoulle remate aos leóns do Atlas, infatigables en todo momento pero inoperantes no momento da verdade.

A vitoria para Portugal é cumprir o guión marcado tras a igualada con España, dar un paso cara aos oitavos de final. A derrota para Marrocos significa entoar a despedida do torneo con dúas derrotas e sen opcións de progresar.

Fernando Santos definitivamente apostou por facer tan só un cambio respecto ao once que expuxo fronte a España na estrea. Decantouse polo dinamismo de Joao Mario en lugar de Bruno Fernandes. Mentres, o valencianista Gonçalo Guedes recibiu un novo voto de confianza e continuou para darlle aire á faceta ofensiva xunto a Cristiano Ronaldo.

Mentres, sorprendentemente, tras anunciar despois do choque ante Irán que era baixa, Noureddine Amrabat, extremo do Leganés, repetiu no equipo que dirixe o francés Herve Renard, aínda que tivo que xogar cunha protección na cabeza tras sufrir unha lixeira conmoción cerebral en San Petersburgo, polo menos o primeiro cuarto de hora porque non se sentía cómodo e quitouna.

Para entón, Cristiano Ronaldo xa impuxera a súa lei ao rematar un centro desde a dereita de Joao Moutinho (tras tocar levemente Bernardo Silva no saque de esquina) e rematar de cabeza desde a área pequena, ao zafarse do central luso-marroquí Manuel da Costa, moi tenro nesa acción.

Marrocos non se arredrou. Asumiu o golpe con enteireza e pasou a mandar. A Portugal non lle molestaba en exceso conceder a iniciativa ao seu rival, pero Amrabat convertíase nun pesadelo para Raphael Guerreiro e con iso as aproximacións á área de Rui Patricio eran reiteradas e ademais moi perigosas.

O meta que acaba de fichar polo Wolverhampton evitou o empate nun remate de cabeza de Mehdi Benatia, pero no resto de oportunidades apenas sequera Khalid Boutaib e compañía puideron rubricar o gran esforzo e o bo partido do seu equipo.

Apertou e apertou. Rascou todo o que puido. Tratou de desnucar a Portugal e durante moitos tramos conseguiuno, pero o vixente campión de Europa o foi por sacar adiante partidos como este, nos que non brillou pero gañou. Por experiencia, pola súa calidade indubidable, pero sobre todo polo seu líder.

Gonçalo Guedes tivo nas súas botas o 2-0 antes do descanso, pero Munir, que tan boa campaña fixo no Numancia, acreditou os seus bos xeitos para evitar o gol, aínda que quizá a parada do encontro fíxoa, aos 52 minutos, Rui Patricio, cunha magnífica intervención a remate de cabeza de Younes Belhanda.

Ao amparo da numerosa e ruidosa afección, Marrocos tratou de aferrarse á vida con todo. Cun espírito irredutible buscou o empate por todos os medios, con ardor, quizá demasiado. Faltoulle ter a cabeza fría e máis acerto.

Fernando Santos viuno moi claro. Era o momento de matar o partido, de aguantar pero á vez sentencialo ante un rival tan ofuscado por buscar máis nada que o ataque. Recorreu a Gelson Martins en busca da vertixe á contra, aínda que tampouco a atopou.

De nada valeulle a Marrocos dominar todas as facetas estatísticas do encontro, posesión, tiros, tiros a porta... De ser superior. Perdeu na máis importante, a dos goles. Aí o que manda é Cristiano Ronaldo.

De momento, válelle para achegarse cara aos oitavos, pero Portugal sabe que necesita mellorar no seu fútbol notablemente se quere aspirar a algo importante. Ten a Cristiano Ronaldo on fire. Pero necesita máis.

Marrocos, último rival de España neste grupo B, caeu, pero fíxoo con honras, cun gran partido. O único que non lle correspondeu foi o resultado.