O acusado dixo que se Ana Enjamio non volvía con el, tampouco o faría co seu exnoivo

Unha compañeira de traballo da vítima asegura que César A.O. atosigou a moza durante meses 
César Adrio, presunto asesino de Ana Enjamio. SALVADOR SAS
photo_camera César Adrio, presunto asesino de Ana Enjamio. SALVADOR SAS
Unha compañeira de traballo de Ana Enjamio, a moza asasinada a coiteladas no portal da súa casa en Vigo en decembro de 2016, revelou que horas antes do crime, o acusado, César A.O., confesoulle que se non volvía con el, tampouco o faría co seu exnoivo, co que se reconciliou.

Esta testemuña declarou que o día da cea de empresa, tras a cal se produciu o crime, ela levou pola mañá ao traballo ao acusado porque tiña o seu coche no taller, e que durante o traxecto viu que aquel estaba "moi mal" e confesoulle que levaba meses sen durmir.

Algo que en principio sospeitaba que era polo proceso de divorcio da súa muller, pero tras pechalo xusto uns días antes, comprobou que a súa inquietude era por mor da ruptura con Ana Enjamio, cuxa relación consideraba "inacabada".

Tamén lle deu a entender que culpaba á moza do seu divorcio porque apostara pola súa relación con el e sentía que lle fallou.

Ela, contou, díxolle que non podía vivir así e que a esquecese, pero el contestoulle que non podía ou non sabía como, e nun momento dado díxolle que se non volvía con el, tampouco o faría co seu exnoivo, co que meses antes retomara a súa relación sentimental.

Unha ameaza que, segundo lle confesou a propia vítima, fixéralle no portal da vivenda na que ambos conviviron uns meses, ata que empezou a sentirse hostigada e mudouse a outro piso sen que el o soubese e para que "non puidese localizala" alí.

Esta testemuña sinalou que César A.O. tratou de utilizala para que Ana Enjamio volvese con el e que tiña atosigada a vítima, ao plantarse con frecuencia ante a súa casa ou diante do coche, e que sospeitaba que lle instalou no mesmo un dispositivo de seguimento.

O exnoivo de Ana Enjamio e outra compañeira de traballo relataron con detalle o acoso ao que César A.O. a someteu durante varios meses, e no primeiro dos casos a el tamén, xa que lle enviou correos, mensaxes, emoticonos e fotos nos que lle facía ver que ela estaba namorada del.

Ambos coincidiron en que a moza se sentía angustiada e presionada por César A.O., incluso que estaba atemorizada, e que por tal motivo pedíronlle que rompese toda relación con aquel, pero non lles fixo caso.

Paula M.S. afirmou que o acusado vestía na noite de autos uns zapatos diferentes aos que entregou á Policía, así como outra cazadora, extremo que o acusado recoñeceu onte.

Así mesmo, indicou que Ana Enjamio confesoulles a ela e a outra amiga durante a cea que César A.O. coouse no baño con ela pero que "non conseguira o que quería", algo ao que o acusado referiuse como "un escarceo" sexual, e que viu como ela o rexeitou cando lle fixo mostras de agarimo.

Un extremo que corroborou outra testemuña, tamén compañeiro de traballo de ambos, quen viu como ela o separaba coa man cando el se aproximaba moito a ela.

Ningún deles recorda telos visto bailar xuntos, tal e como declarou o acusado.

Paula M.S. tamén relatou que tras a cea, mentres intentaban que a unha amiga lle dese o aire porque estaba moi bebida, a vítima virouse ao acusado e díxolle que se marchase, que alí non pintaba nada.

Así como que nun momento dado, o acusado preguntoulle onde deixara o coche co que ela, Ana e María Jesús foran á cea, e marchou "a paso apurado, moi rápido", practicamente sen despedirse.

Logo deixou a Ana e a outro compañeiro, Alfonso, nas inmediacións do piso dela e marchou, e que non foi ata o día seguinte, cando a chamou a Policía, que soubo do crime.

Un garda civil declarou que na noite do crime, sobre as 5.20 horas, cando se dirixía ao cuartel de Vigo para iniciar a súa quenda, viu a un home alto, delgado e con barba de varios días e a unha moza charlar ante o portal onde Ana Enjamio foi achada morta nun charco de sangue.

Este axente indicou tamén que ela, que tiña a porta do portal entreaberta, pedíalle a el que fixese o favor de marcharse, pero nun ton que naquel momento non lle pareceu alarmante.

Reparou na gravidade do asunto cando horas máis tarde viu na televisión a noticia do crime.

Así mesmo, contou que cando avanzara uns 100 metros desde o portal, botou a vista atrás e xa non viu a ninguén na beirarrúa.

Agora ben, dixo que nin entón nin agora se sente capacitado para identificar a ningún dos dous porque era de noite e non apreciou ningunha actitude sospeitosa. 

Comentarios