Temos un embigo cativo, pero precioso
A vida sexual de Alfonso Daniel R. C.
O bogavante con ovo fritido de Ricardo
A voz de Kiko soaba pálida, a réquiem
Os Aquiles que foron bautizados na ría
Unha mazá mordida no lume dos Ancares
Unha cumbia de cando había milagres
Os reloxos de Labajjo soan na mesa de noite
A que hora remata o pasado?
As películas que me gusta durmir no cine
Nós poucos, nós poucos felices, nós irmandiños
Os gatos visten nomes de músicos de jazz
Alfredo Conde deixa pasar o vento
Avisa a mamá de que non me garde tortilla
A Biblia, como todos os relatos marabillosos, está chea de contradicións. Un exemplo son as que relacionan a Torre de Babel ata o Pentecostés. A lingua e as linguas actúan como carne que se bota no asador
A RAG ponlle un asterisco á Operación Lusista
Ben coñecemos a lendaria incapacidade da nosa Academia para liderar un debate na sociedade. Cando o pretende, faino con movementos tan torpes que a conducen ao ridículo. A conversa que poderían abrir sería o da norma do galego, pero non queren. A discusión trata de quen quere máis a Carvalho Calero.
A loita de clases de Piti Sanz
Saíra un sol terso sobre Lugo. Aproveiteino ir comprar o pan. Ao cruzar o parque de Rosalía crin comprender a loita de clases. Estaba colonizado por pallozas con pel de cartón pedra. As tendas dos patricios recenden a suavizante. Para velas, hai que ir ao centro. Podería facer unha lectura marxista, pero hoxe non teño situacionista o corpo.
Non todos temos unha curva propia
Manuel Jabois empezou a escribir Malaherba nun taxi ao que non lle furrulaba o taxímetro —un taxi sen taxímetro é un turismo—. Blanco Amor morreu nun taxi —branco cadaleito infantil— cando buscaba un hospital que lle desatase un trombo que se lle enleara na cabeza
Ben. Ou queres que entremos en detalles?
Ser unha estrela apagada do Galician Star System mete unha grande responsabilidade. Un non pode ir vestido á vaiche boa. Como debía ir á Gala do Libro Galego, en Santiago, abrín unha enquisa en Twitter para que os afeccionados ás miñas camisetas elixisen unha.
Dalí ten dúas mans; Disney, milleiros
Adiós a Sánchez Ferlosio, el genio del Submarino
Armado con una inteligencia celestial y con una cultura imperial, vivió contra esto y aquello. Rafael Sánchez Ferlosio, nacido en Roma en 1927, falleció ayer a los 91 años en Madrid tras haber quebrado la literatura española con El Jarama y logrado los premios más reputados. «Me dan demasiados», censuraba.
A vida? Iso deixámosllo ao servizo
A miña muller descubriu o mércores que levo unha dobre vida.Déuselle por fuchicar na miña biblioteca.
So che importa a unidade de España
Pepa é unha muller sensata. Por iso confío nela a maior das miñas responsabilidades familiares: comprar o pan.
Hamburguesas grandes coma ovnis
Se ladras non te vai querer ninguén
Cyrano é un amigo de Ribadeo que aceptou o seu destino dende cativo. Dixéronlle que non triunfaría e fixo todo esforzo posible que o afastase dese designio
O cuarto de baño de Carlos Valcárcel
Algunhas dependencias das vivendas son ignoradas. Ás veces, deberíamos darlles moito máis protagonismos do que lles ofrecemos
O grupo de Whatsapp para a misa en latín
O sábado anterior a onte asistín a unha misa tridentina. Animoume a curiosidade que alenta todo nacido despois do Concilio Vaticano II.
Saír cear con fervor estatístico
Antón Lopo atende na súa última novela, Extraordinario, á soltería como categoría de liberdade e á familia como institución tan perversa como todas as que crean os gobernos
Blanco Amor vestido de manchas húmidas
Nunca sospeitara que este spa que é a cultura galega dese para un relato de sexo, política, fama e morte. Os 500 días e 19 noites contadas por María Xosé Queizán en Vivir a galope son unha animada feira das vanidades
Los Gallegos fanse antoloxías
Un bo periodista é quen de contarche dez boas historias na barra dun bar. Agora triunfan os que contan dez historias sobre a barra do bar