Un gol ao contragolpe de Kevin Gameiro no minuto 66 rompeu o plan defensivo do Athletic Club e dirixiu ao Atlético de Madrid cara a un triunfo insistente e indispensable, completado logo co 2-0 de Diego Costa, para seguir o ronsel do liderado da liga do Barcelona, a sete puntos de distancia.
O pase do 2-0 tamén correspondeu ao atacante francés, a solución desde o banco dun partido áspero para o conxunto madrileño, atrancado cando o encontro lle requiriu posesións longas fronte ao repregamento do seu opoñente e eficaz cando o equipo bilbaíno permitiu o seu contraataque: as dúas primeiras, dous goles.
Porque o Atlético atopouse ante un partido máis que habitual nos últimos tempos no seu estadio. O Athletic Club entregoulle a pelota sen matices, como adoitan facer ultimamente os seus opoñentes e como tamén, salvo unhas cantas excepcións, adoita ter máis dificultades para profundar entre a estrutura defensiva rival.
Non é nada novo xa para o conxunto madrileño, que necesita a vertixe, o pensamento rápido e o espazo para correr, para desbordar máis e mellor aos seus adversarios.
Sen Aritz Aduriz nin Raúl García, con Iñaki Williams como único home en punta, co centro do campo ben armado, alertado polo cinco xornadas consecutivas sen gañar e polas cualidades do Atlético, entendeu que o seu partido estaba aí, nun duelo longo, cun ritmo pousado, tremendamente coidadoso coas virtudes locais.
Atrincheirado por momentos, sostido por ese rigor para saber cando e como debía replegarse ou evitar a superioridade polas bandas, sen máis proposición ofensiva que ter a pelota porque lle tocaba nese momento, o Athletic contivo todo o primeiro tempo a insistencia do Atlético.
Entre outros asuntos porque ao conxunto madrileño faltoulle máis precisión de tres cuartos para adiante, onde se resolven os ataques, porque o árbitro González González non observou penalti no minuto 18 na manobra dentro da área de Diego Costa, derrubado por Unai Núñez, e porque Giménez enviou fóra unha ocasión.
Nada máis en 51 minutos. Nin tampouco nada ofensivamente do Athletic: apenas un simulacro de remate de Iñaki Williams, ao que se interpuxo oportuno Lucas Hernández, de novo impoñente e titular, como os doce encontros de 2018. Nesa xogada lesionouse, aguantou ata o descanso e foi substituído entón por Diego Godín.
A primeira parada de Kepa Arrizabalaga chegou xa coa segunda parte en xogo, cunha volea de Diego Costa que atrapou sen excesivos apuros o gardameta; polo menos algo nunha ofensiva a intres desordenada, intermitente, que tropezou a miúdo co muro que edificara o Athletic no seu campo e irrompible.
Ata o minuto 66. Unha das mínimas oportunidades que concedeu o equipo bilbaíno para o contraataque do Atlético. Pero aí non perdoa o bloque local: un roubo de balón no medio campo de Saúl Ñíguez, que conectou con Griezmann -aplaudido polo público-, este con Gameiro e este con o gol, cun certeiro tiro cruzado. O 1-0.
Tiña plan para remontar o Athletic, tan axustado para defender todo o encontro? Non. Nin co 0-0, cuxa mellor opción foi un dobre caneo de Jan Oblak que liquidou con inesperada axilidade, nin co 1-0, sen un só achegamento, nin menos co 2-0 de Diego Costa, que aproveitou o servizo de Gameiro para sentenciar o triunfo do Atlético, que insiste na liga, a sete puntos do Barcelona.
