Beirut, dor e indignación entre a destrución e os vidros rotos

A catástrofe tómase xa 135 mortos e desaparecidos, mentres os feridos superan xa os 5.000

Edificios destruídos, manchas de sangue nun asfalto cuberto con vidros rotos e un aire pesado á respiración marcaban hoxe o camiño cara ao desolador oco que queda no porto de Beirut tras a explosión que onte deixou polo menos 135 mortos e ao Líbano sumido na dor e a indignación. 

Nabin Emboz limpa o que queda da súa pequena librería. O seu negocio como tantos outros non puido resistir e foi fulminado pola onda expansiva da deflagración causada o martes pola combustión de preto de 3.000 toneladas de nitrato de amonio contidas nun almacén do porto a capital libanesa. 

"Todo o que lle pido a este sistema é que polo menos faga pagar ao responsable de todo isto", dixo a Efe Emboz cunha indignación que trataba de tapar con sarcasmo. "Supoño que terei que tomarme un ano de vacacións obrigatorias", engadiu. 

A súa situación polo menos foi mellor que a de miles de vítimas nunha cidade que hoxe recordaba unha estampa esquecida desde que a guerra civil acabou en 1990. 

O ministro de Saúde libanés, Mohamed Hasan, informou de que polo menos 113 persoas morreron, unha cifra que unha fonte dese mesmo Ministerio ampliou en declaracións a Efe e indicou que entre mortos e desaparecidos hai 135, aínda que non especificou cantos de cada un. Si indicou que o número de feridos supera xa os 5.000. 

Nos arredores do porto, patrullas militares bloqueaban o acceso ás dársenas. Ninguén, incluídos os xornalistas, podían achegarse ao momento de orixe do desastre. 

"Aínda non sabemos a razón da segunda explosión e non queremos ningunha información errónea nos medios", dixo a Efe un militar sen identificarse. 

INVESTIGACIÓN E DAÑOS. Mentres pasan as horas, o Goberno investiga as causas polas que estalou un cargamento de 2.750 toneladas de nitrato de amonio, un fertilizante de enorme volatilidade, o que converteu a Beirut nunha zona de guerra. 

"Aseguramos ás familias dos mortos e feridos e aos libaneses que estamos determinados a continuar coas investigacións, descubrir as circunstancias do que sucedeu canto antes e que os responsables e os neglixentes rendan contas, e aplicarlles o castigo máximo", dixo hoxe o presidente libanés, Michel Aoun.

O impacto da explosión transcende os danos humanos e materiais para o Goberno libanés, obxectivo das críticas dunha poboación que desde setembro de 2019 lanzouse á rúa para dicir "basta" e esixir un cambio no sectario e corrupto réxime político que deixou ao país sumido na súa peor crise económica desde a guerra. 

"O país está nunha crise nacional. Espero que todo o mundo pare as discusións e póñase a axudar co desastre que golpeou ao país", indicou o primeiro ministro, Hasan Diab, durante unha reunión do gabinete. O primeiro ministro sinalou que a investigación é unha "prioridade e os seus resultados deben ser rápidos". 

Os danos son descomunais. O Gobernador de Beirut, Maruan Abboud, afirmou hoxe que aínda hai máis de 100 desaparecidos e máis de 200.000 persoas quedáronse sen casa

En declaracións aos medios locais, Abboud sinalou que hai polo menos un centenar de persoas ás que non se puido localizar e que os danos na capital son enormes, valorados entre 3.000 e 5.000 millóns de dólares. 

"Ao redor de 200.000 ou 250.000 persoas quedáronse sen fogar e estamos a traballar para abastecer de comida, auga e vivenda", indicou en declaracións recollidas por diversos medios locais. 

URXENCIA E DESCONSUELO. O Goberno tamén aprobou hoxe o estado de urxencia durante 15 días na capital libanesa, que pasou a estar baixo control militar. 

No marco desa situación de excepción, a ministra de Información libanesa, Manal Abdelsamad, indicou en rolda de prensa que as "autoridades competentes" encargaranse de tomar todas as medidas legais para pór baixo arresto domiciliario aos responsables do fertilizante que explotou. 

A orde de arresto prodúcese dentro do estado de urxencia e ao amparo da Lei de Defensa Nacional, que ordena á autoridade militar a detención de calquera responsable polo almacenamento do nitrato e a súa custodia desde xuño de 2014 a agosto de 2020, segundo informou a Presidencia. 

Non hai moito consolo con todo para a poboación. Fida unha muller de 40 anos limpaba hoxe pola súa conta a rúa, da que trataba de quitar cascallos e vidros. "¿Se non limpamos nós as rúas quen o vai a facer? Dicímosllo aos políticos: non importa o que fagan, manterémonos e limparemos a nosa fermosa cidade e reconstruirémola desde cero", dixo a Efe. 

Comentarios