Cospedal renuncia tamén ao seu escano no Congreso

Asegura que busca "liberar ao PP de calquera ataque, por inxustificado que sexa"

Cospedal, en el Congreso. FERNANDO VILLAR
photo_camera Cospedal, no Congreso. FERNANDO VILLAR

A ex secretaria xeral do PP, María Dolores de Cospedal, anunciou este mércores que deixa o seu escano no Congreso dos Deputados para "liberar ao PP de calquera ataque, por inxustificado que sexa", e subliñou que non fixo nada do que senta avergoñada.

Cospedal fixo este anuncio nun comunicado que difundiu a través da súa conta en Twitter no que pide aos seus compañeiros do PP que "pechen filas ante as inxustizas" e no que asegura que se equivocou ao pedir ao seu esposo, Ignacio López del Hierro, que axudase nunha interlocución que "non era fácil" co excomisario José Manuel Villarejo.

Argumenta que deixa o seu escano para "liberar ao PP de calquera ataque, por inxustificado que sexa", sobre todo ante a inminencia das eleccións andaluzas, e para que o seu partido se sinta "libre" de "denunciar" a situación que vive o país, cun presidente do Goberno que o é "grazas aos inimigos de España".

Segundo di, desde o último Congreso Nacional do PP en xullo pasado, no que foi elixido Pablo Casado presidente do partido, tiña decidido abandonar a política, o ía facer "dentro duns días" ao termo "dunha transición ordenada das súas responsabilidades".

"Nunca pensei que o fose facer nun ambiente así (...) Non fixen nada do que me sinta avergoñada, pero logo de reflexionalo máis quixen adiantar a miña decisión unhas datas", engadiu, logo de admitir que, aínda que cometeu "moitos erros" na súa vida, a súa interlocución con Villarejo hai nove anos "non é un deles".

Na carta, na que pide perdón aos seus compañeiros do PP de Castela-A Mancha, sobre todo aos de Toledo, provincia pola que era deputada, Cospedal reitera a súa "absoluta tranquilidade de conciencia" ante o que fixo, que foi, segundo ela, "escoitar e pedir aclaracións" no seu papel de secretaria xeral.

Insiste a este respecto en que a súa "obrigación" era saber o que estaba a ocorrer e procurou por todos os medios ao seu alcance, "dentro dos límites da lei", coñecer a problemática que vivía o seu partido, especialmente cando empezaron a coñecerse casos de corrupción vinculados a persoas do PP. "Se é un pecado mortal ter falado cun comisario de policía que por aquel entón non o esquezamos— acaba de ser condecorado polo entón ministro do Interior do PSOE, entón equivoqueime", admite.

O que si é seguro, subliña, é que se equivocou ao pedir ao seu marido que a axuda na interlocución con Villarejo. "Agora el está a pagar por axudarme a tratar de ter unha visión máis clara do que estaba a ocorrer", laméntase sobre a situación do seu esposo.

Logo de recalcar que o que fixo foi loita "contra os que traizoaron" ao PP, di: "Foi un traballo ingrato e difícil, pero tampouco me arrepentín nunca. Debíallo á miña xente e tamén a todos os españois".

Tamén asegura que sempre defendeu a honra do PP e de toda a súa militancia e di que o volvería facer "da mesma xeito". "Nunca tiven que mentir, nunca o fixen. Sempre dixen a verdade. E a verdade é que nunca ordenei nin encarguei espiar a ninguén. Pedín máis información para confirmar se eran certas cuestións concretas que me fixeron chegar e que podían afectar a determinadas persoas. Esa era a miña responsabilidade", explica.

A ex número dous do PP empraza aos seus compañeiros a pechar "filas ante as inxustizas" desde o convencemento de que "un partido que non é capaz de defender aos seus cando están a ser inxustamente atacados non pode esperar que os cidadáns confíen nel". "Cando os teus adversarios políticos detectan que a túa fortaleza é vulnerable, os ataques multiplícanse", avisa. 

Comentarios