O único debate entre os candidatos dos cinco principais partidos con representación no Congreso non arroxou luz sobre o xeito na que se poderá desbloquear a formación de goberno logo das eleccións do domingo, as cuartas en catro anos. A cita serviu para que aflorasen profundas diferenzas xa non só entre o bloque de dereitas e o de esquerdas, senón entre os seus propios integrantes. A pesar dos intentos por que Cataluña non eclipsara o encontro, as referencias aos disturbios pola sentenza do procés xurdiron pronto e serviron para que o "todos contra Sánchez", como se expuxo a cita, convertésese nun "todos contra todos".
Nada máis comezar, o presidente en funcións e candidato socialista, Pedro Sánchez, ofreceu unha fórmula para desbloquear a situación se os resultados do domingo non arroxan ningunha maioría consolidada, ao que apuntan todas as enquisas. "Hai que respectar a lista máis votada", sinalou. Pero a formulación, novo, caeu no baleiro e foi ignorado polos seus interlocutores.
"Non vai haber maiorías absolutas de ninguén, así que toca porse de acordo", afirmou o candidato de Unidas Podemos, Pablo Igrexas, minutos antes de que se fixesen patentes as súas diferenzas con Sánchez, que propuxo modificar a lei para acabar co"sectarismo" de TV3 e recuperar no Código Penal a penalización de referendo ilegais.
Tampouco na dereita, os candidatos de PP, Cs e Vox deron mostras de que vaia ser fácil construír un acordo. O aspirante dos populares, Pablo Casado, recriminou ao de Cs, Albert Rivera, eludir a súa responsabilidade de formar goberno en Cataluña tras gañar alí as eleccións. O líder laranxa despregou entón unha listaxe de competencias cedidas a Cataluña que atribuíu tanto ao PSOE como ao PP.
Ambos eludiron replicar ás propostas expostas polo candidato de Vox, que participaba por primeira vez nun debate electoral tras a súa irrupción no Parlamento tras as eleccións do 28 de abril. Suspender o Goberno en Cataluña, ilegalizar os partidos "golpistas", en referencia aos independentistas, e deter ao president Quim Torra foron promesas desdeñadas polos dous partidos cos que comparte arco ideolóxico. Abascal, illado para ben e para mal da batalla, atacou o Estado das autonomías —"fainos desiguais"— e incidiu na necesidade de negar o acceso á sanidade aos migrantes ilegais.
As pequena liorta constantes entre Casado e Rivera cederon a Abascal un cómodo segundo plano, que tamén beneficiou ao bloque da esquerda. Os seus encontróns foron patentes, pero contidos.
Igrexas recoñeceulle á dereita a súa habilidade para chegar a acordos a pesar das súas diferenzas, unha virtude coa que lle fixo a enésima chiscadela infrutuosa a Sánchez, que entre medida e medida —foron moitas as expostas— dedicoulle unha negativa tras outra a un eventual Goberno de coalición. "O importante é lograr un Goberno de esquerdas", insistiu Igrexas, ao que Sánchez respondeulle: "¿Que é ser de esquerdas?", para lamentar que critique as doazóns de Amancio Ortega ao sistema de saúde. Resolveu: "Igrexas nunca aprobaría un Goberno onde non estivese el".
