Morre por coronavirus o exdirector xeral da Policía Juan Cotino

O político do Partido Popular tiña 70 anos e levaba ingresado desde o 17 de marzo
Proc/JFIF/EFE-Calidad:Excelente
photo_camera Juan Cotino. ARQUIVO

O exvicepresidente do Goberno valenciano, expresidente de Els Corts Valencianes e ex director xeneral da Policía, Juan Cotino, ao que se lle diagnosticou unha infección por coronavirus, faleceu este luns no hospital de Manises.

O ex alto cargo do PP levaba máis de tres semanas sedado e intubado na Uci deste centro sanitario e a súa situación era estable, dentro da gravidade, aínda que empeorara nas últimas horas.

Cotino, de 70 anos, acudiu a este centro o pasado 16 de marzo con febre alta, sen tose nin molestias respiratorias, e tras dar negativo nun primeiro test de coronavirus diagnosticóuselle unha gripe común.

Con todo, os seus síntomas fóronse agravando, motivo polo cal se lle repetiu o test, que confirmou a infección, e quedou ingresado o día seguinte para ser derivado posteriormente á UCI, onde se lle colocou un respirador e foi sedado.

Nacido en Xirivella (Valencia) en 1950, Cotino chegou á política con UCD, aínda que foi grazas ao Partido Popular e á chegada de Rita Barberá á alcaldía de Valencia cando accedeu ao seu primeiro cargo público: o de tenente de alcalde e responsable de Servizos Sociais e Seguridade Cidadá.

O salto á política nacional deuno en maio de 1996, da man do entón ministro do Interior, Jaime Mayor Oreja, quen lle nomeou director xeneral da Policía, cargo no que estivo seis anos e logo regresou á Comunitat Valenciana como delegado do Goberno.

Menos de dous anos despois, en abril de 2004, cesou como delegado por mor da vitoria dos socialistas en España, aínda que o entón president da Generalitat, Francisco Camps, recuperoulle catro meses despois para que entrase no Goberno valenciano.

Acudiu cun crucifixo e unha Biblia ao xuramento do seu cargo como presidente de Els Corts Valencianes

Ao longo de sete anos, entre 2004 e 2011, Cotino ocupou distintas carteiras no Executivo valenciano: primeiro foi conseller de Agricultura e logo vicepresidente terceiro, coas competencias de Benestar Social e posteriormente de Auga, Medio Ambiente e Vivenda.

Tras as eleccións autonómicas de 2011 foi nomeado presidente de Els Corts Valencianes, cargo que supostamente ía ocupar de forma transitoria e no que se caracterizou por levar un crucifixo e a Biblia ao xuramento do cargo e por enfrontarse con Mónica Oltra -entón na oposición como portavoz en Compromís-, á que expulsou varias veces do pleno.

A súa gran amizade con Camps levoulle a ser un dos participantes na reunión no domicilio do president na que se acordou, en xullo de 2011, que este presentase a súa dimisión tras ser procesado na causa dos traxes do caso Gürtel, e foi el quen levou no seu coche a Camps á primeira sesión dese xuízo.

Durante os seus tres anos á fronte de Lles Corts, a oposición pediu a súa dimisión polas adxudicacións da Generalitat de prazas residenciais a unha empresa da súa familia -sobre a que unha comisión parlamentaria concluíu en 2017 que houbo trato de favor"- ou por supostas irregularidades nas empresas públicas Emarsa e Vaersa baixo a súa xestión.

Foi tamén a época en que as vítimas do accidente de metro de Valencia de 2006, no que faleceron 43 persoas e resultaron feridas 47, acusáronlle de haberlles ofrecido traballo a cambio de que non denunciasen, e na que se emitiu o programa de televisión no que respondía con silencios ás preguntas de Jordi Évole.

Mentres presidía Els Corts tivo que declarar como testemuña ante a Audiencia Nacional por supostos pagos en negro ao PP

Cando cambiou de cor o Goberno valenciano, logo de dúas décadas de Executivos do PP, unha nova comisión parlamentaria de investigación sobre o accidente de metro concluíu en 2016 que Cotino foi un dos seus responsables políticos.

Mentres presidía Lles Corts tivo que declarar como testemuña ante a Audiencia Nacional por supostos pagos en negro ao PP, e publicáronse conversacións telefónicas do seu sobriño Vicente Cotino co empresario Enrique Ortiz, nas que se lle citaba como suposto conseguidor de negocios para empresas da súa familia.

Por mor destas, o Goberno valenciano presidido por Alberto Fabra sinaloulle a porta de saída, que nun principio se negou a cruzar aínda que finalmente deixou Els Corts en outubro de 2014, apenas un mes antes de ser imputado polos contratos coa trama Gürtel na visita do papa a València en 2006.

Para a posteridade queda o lapsus que cometeu ao acudir a declarar por esta causa no Tribunal Superior de Xustiza da Comunitat Valenciana, cando dixo aos medios de comunicación que podía "meter a man, pero nunca a pata", aínda que quería dicir o contrario.

Esta mesma causa acabou na Audiencia Nacional, onde a principios de marzo acudiu a declarar como procesado. Só uns días logo de volver de Madrid foi ingresado con coronavirus no Hospital de Manises (Valencia), onde o seu estado se foi agravando e finalmente faleceu. 

Comentarios