O expresidente do Congreso dos Deputados, exministro de Xustiza e actual membro do Consello de Estado, Landelino Lavilla, faleceu este luns aos 85 anos, segundo confirmaron a Efe fontes do órgano consultivo.
Landelino Lavilla Alsina, nacido en Lleida en agosto de 1934, atopábase gravemente enfermo, aínda que activo no seu posto de conselleiro permanente da sección primeira do Consello de Estado.
REFORMA POLÍTICA. Ministro de Xustiza co presidente Adolfo Suárez, converteuse nunha das personalidades que materializaron a reforma política que desembocou nas primeiras eleccións lexislativas democráticas do 15 de xuño de 1977.
Nese tempo á fronte do Ministerio de Xustiza promoveu un intenso labor de reforma lexislativa, tanto en dereito público como privado.
Membro da UCD, tamén foi presidente do Congreso na I lexislatura, momento no que se produciu o intento de golpe de estado do 23 de febreiro de 1981.
TRAXECTORIA. Tras a marcha de Suárez, foi elixido presidente de UCD en 1982, encabezando a lista electoral da coalición centrista nas eleccións xerais de outubro de ano que gañou o PSOE por unha amplísima maioría absoluta.
Tras o fracaso electoral e a disolución de UCD, Lavilla renunciou á súa acta de deputado e pasou a formar parte do Consello de Estado.
Nesta institución, Lavilla iniciou as súas funcións na sección oitava dedicada á Industria, Agricultura, Pesca e Alimentación.
Posteriormente presidiu a sección segunda, encargada dos informes sobre Asuntos Exteriores e Xustiza e, cando foi substituído en xaneiro de 1996 por Francisco Tomás e Valente, foi nomeado presidente da sección primeira.
FIN DA CARREIRA POLÍTICA. Esquerda Unida propúxolle como candidato ao Tribunal Constitucional en xuño de 1992, pero Lavilla estableceu como requisito imprescindible o consenso de todos os Grupos Parlamentarios e, ao non producirse este, renunciou á súa candidatura.
Tamén en outubro de 1994 o Goberno socialista e o resto das forzas políticas da oposición alcanzaron un acordo para designarlle como Defensor do Pobo.
Con todo, o expresidente do Congreso declinou a proposta ao estimar que terminara o seu ciclo dedicado á vida política.
Ingresou na Academia de Xurisprudencia e Lexislación en xuño de 1997 e dous anos máis tarde tomou posesión como académico de número desta institución, da que chegou a ocupar a presidencia o 22 de decembro de 2003, en substitución de Manuel Alvadalejo.
PREMIOS. Pola súa traxectoria profesional foi galardoado coas Grandes Cruces do Mérito Civil, da Real Orde de Carlos III e de San Raimundo de Peñafort.
Entre outros premios foi distinguido, xunto ao resto de presidentes do Congreso, co da Defensa dos Valores Constitucionais, outorgado pola Fundación Humanismo en 1998, o IX Premio Pelayo para Xuristas de Recoñecido Prestixio en 2003 e o premio á independencia xudicial outorgado pola Asociación de Xuíces e Maxistrados Francisco de Vitoria (AJFV) o ano 2009.
Casado con Juana Rubira Garcia Valdecasas, tivo catro fillos, Landelino, Juan José, Carlos e Esperanza.
