Unha nave retrata a coroa do sol: ondas de plasma e campos magnéticos cambiantes

A sonda Parker, da Nasa, ofrece un tesouro de datos que fará cambiar nocións científicas e a capacidade de prognosticar acontecementos meteorolóxicos espaciais
Una recreación de la sonda solar. NASA
photo_camera Unha recreación da sonda solar. NASA

Hai un ano, a sonda solar Parker da Nasa voou máis cerca do sol que calquera satélite na historia, recollendo un espectacular tesouro de datos desde o bordo da coroa dun millón de graos do astro rei. Eses datos permitiron agora aos físicos solares mapear a fonte dun compoñente principal do vento solar que continuamente salpica a atmosfera da Terra, á vez que revela estraños cambios de campos magnéticos que poderían estar a acelerar estas partículas cara ao noso planeta, como publican na revista Nature

Fotografa cedida pola Nasa. EFEEstas partículas aceleradas interactúan co campo magnético da terra, xerando as coloridas luces do norte e do sur. Pero tamén teñen o potencial de danar a rede eléctrica e as redes de telecomunicacións na superficie da terra, ameazar os satélites en órbita e quizais poñer en perigo os astronautas no espazo. Canto máis comprendan os físicos solares sobre a contorna magnética do sol e como arroxa as partículas do vento solar cara aos planetas, mellor poderán predicir eventos e previr danos. 

"Houbo un grande evento de clima espacial en 1859 que destruíu as redes de telégrafos na Terra e un en 1972 que activou as minas navais en Vietnam do Norte, só polas correntes eléctricas xeradas pola tormenta solar", recorda Stuart Bale, profesor de Física da Universidade de California e autor principal dun artigo sobre os novos resultados do experimento FIELDS da sonda. 

"Xa as primeiras órbitas deixáronnos impresionados polo diferente que é a coroa solar cando se observa de cerca", din os científicos

A primeira ollada dentro da coroa do sol desvelou ondas de plasma e campos magnéticos cambiantes arrastrados pola rotación da estrela que modificarán varias nocións científicas e a capacidade de prognosticar acontecementos meteorolóxicos espaciais, segundo científicos da Universidade de Michigan.

A información procede da sonda Parker Solar Probe, lanzada en agosto de 2018 con instrumentos científicos avanzados, e que completou tres das súas 24 travesías orbitais planificadas a través de partes da atmosfera solar ata agora inexploradas. A misión Parker deseñouse para responder, principalmente, dúas cuestións que ocuparon aos científicos: ¿Por que a coroa do sol aumenta de temperatura ao afastarse da superficie? e ¿que acelera o vento solar, o torrente de protóns, electróns e outras partículas que emanan da coroa?

"Xa as primeiras órbitas deixáronnos impresionados polo diferente que é a coroa solar cando se observa de cerca", dixo nunha teleconferencia de prensa Justin Kasper, da Universidade de Michigan e investigador principal o instrumento de Parker que estuda os ventos solares. "Estas observacións cambiarán fundamentalmente a nosa comprensión do sol e do vento solar, e a nosa capacidade para prognosticar os acontecementos meteorolóxicos espaciais", engadiu.

Este novo coñecemento da forma en que o sol expele constantemente materia e enerxía contribuirá aos esforzos para protexer os astronautas e os vehículos espaciais, segundo sinala Nicola Fox, directora da división de heliofísica na Nasa.

Os investigadores auguran que as observacións cambiarán a comprensión do sol e do vento solar

Como o sol mesmo, o vento solar está composto de plasma no cal os electróns, con carga negativa, separáronse dos ións de carga positiva, creando océanos de partículas que flotan libremente con carga eléctrica individual.

As medicións feitas por Parker mostran cambios rápidos de dirección no campo magnético e chorros repentinos e veloces de material, e un acontecemento que chamou particularmente a atención dos científicos foron os cambios na dirección do campo magnético.

A sonda mostrou, así mesmo, que a rotación do sol afecta o vento solar a distancias moito maiores que o pensado. Xa se sabía que ao aproximarse á estrela o campo magnético do Sol arrastra o vento na mesma dirección da rotación solar, e máis lonxe do sol esperábase atopar polo menos unha traza débil desa rotación.

Comentarios