O Tribunal Supremo rexeita aplicar a eximente de parafilia a un violador

O fallo confirma a pena de quince anos de prisión imposta para o home por agredir sexualmente a once mulleres

Fachada del Tribunal Supremo
photo_camera Fachada do Tribunal Supremo

O Tribunal Supremo confirmou a pena de quince anos de prisión imposta a un violador que agrediu sexualmente a once mulleres en Valencia ao rexeitar que se lle aplique a eximente de parafilia que alegou por padecer unha enfermidade mental que lle impedía reprimir a necesidade de cometer estes feitos.

Nunha sentenza o alto tribunal desestima o recurso do condenado contra a sentenza da Audiencia Provincial de Valencia que lle impuxo dita pena por catro delitos de abuso sexual, outros tantos de agresión sexual en grao de tentativa, un de agresión sexual e dúas de violación.

O condenado abordou entre 2014 e 2016 a mulleres nunha praia situada entre as localidades valencianas de Sueca e Cullera e agredíaas sexualmente ou intentaba facelo noutras, aproveitando que estaban soas.

O Supremo desestima a pretensión do recorrente que alegou a circunstancia eximente de padecer unha enfermidade mental que lle impedía poder reprimir o instinto de ataque sexual que padecía ao redor da perversión sexual que, segundo el, leváballe a cometer estes actos.

O Tribunal sostén na súa sentenza que quedaron debidamente probados os once ataques á liberdade sexual das vítimas, dada a declaración das mesmas e o recoñecemento que fixeron do condenado, ao que ademais unha delas gravou co teléfono móbil cando foi agredida e ao fuxir do seu agresor.

"É importante destacar que os expertos non acharon trastornos psicolóxicos ou cambios orgánicos que brinden unha explicación sobre a orixe dunha práctica parafílica e estas desviacións, de todos os xeitos, poden tratarse mediante a terapia psicoanalítica", sinala a sentenza.

Os maxistrados engaden que o condenado dispuña da "conciencia e vontade do que facía, o que impide acudir á exención de responsabilidade penal que propugna", e aclaran que se chama parafilia ao que na lei denomínase perversións".

Abundan en que "o efecto máis negativo pódese constatar nos presentes feitos probados, onde se acredita e constata a reiteración de condutas de ataque sexual, reiteradas e con emprego da violencia na maioría dos casos, o que agrava a situación das vítimas, que ante esta perversión do suxeito activo convértense en vítimas do desexo do autor".

O Supremo, na súa sentenza, da que foi relatora o maxistrado Vicente Magro Servet, explica que a doutrina impide aplicar neste tipo de casos a eximente completa salvo cando están asociados outros trastornos psíquicos relevantes como a toxicomanía, o alcoholismo ou a neurosis depresiva.

O Tribunal conclúe que "o descontrol de actitude da parafilia, que leva o desexo de levar a cabo actos sexuais con mulleres, non pode ser utilizado para postular unha anulación da responsabilidade penal, por canto o suxeito ten a plena conciencia e vontade do mal que está a facer".

Neste caso o condenado sabía que "coa súa conduta causaba dano ás mulleres ás que se achegou e realizou ataques contra a súa liberdade sexual, un dos delitos máis execrables que poden darse, que ocasiona en moitos casos traumas importantes ante un ataque que é imposible esquecer". 

Comentarios