O Tribunal Supremo elevou por unanimidade dunha a tres as condenas de prisión permanente revisable, máis unha cuarta de 25 anos de cárcere, a Francois Patrick Nogueira polo asasinato dos seus tíos e os seus dous curmáns, de un e catro anos, en Pioz (Guadalaxara) en agosto de 2016.
A Sala do Penal do alto tribunal estima o recurso da acusación particular, apoiado pola Fiscalía, e modifica a condena de 25 anos de cárcere por cada un dos asasinatos dos nenos que estableceu o Tribunal Superior de Xustiza de Castela-A Mancha por sendas penas de prisión permanente, ante a hiperagravación derivada da especial vulnerabilidade destas dúas vítimas.
Así, estas dúas novas condenas de prisión permanente súmanse a unha terceira, a do asasinato do hombre, que ratifica a Sala, como sucede coa pena de 25 anos polo asasinato alevoso da muller.
A Sala acorda que o terceiro grao requirirá do cumprimento dun mínimo de 22 anos de prisión, e a suspensión da execución do resto das penas un mínimo de 30 anos, como marca o Código Penal.
Ademais, confirma as indemnizacións, que suman 411.915 euros para os familiares das vítimas e o propietario da vivenda onde cometeu os asasinatos (pola limpeza e reparacións a acometer).
Os cadáveres descubríronse un mes despois do asasinato, en setembro de 2016,
O crime ocorreu o 17 de agosto de 2016, cando Patrick Nogueira acudiu ao chalé de Pioz onde vivía a súa familia; matou ao seu tío e a súa muller, ambos de nacionalidade brasileira, e descortizounos; acabou tamén coa vida dos dous nenos e gardou os corpos en bolsas de plástico.
Os cadáveres descubríronse un mes despois, en setembro de 2016, cando un empregado de mantemento alertou aos vixiantes de seguridade da urbanización do mal cheiro que procedía da vivenda. Dous días máis tarde o acusado abandonou España rumbo a Río de Janeiro, aínda que regresou o 19 outubro, sendo detido ao desembarcar do avión.
A sentenza, da que foi relatora o presidente da Sala do Penal Manuel Marchena, desestima o recurso do acusado, un mozo brasileiro que tiña 19 anos no momento dos feitos, que defendía que debía imporse unha soa pena de prisión permanente revisable que englobase os catro crimes, descartando as outras tres condenas de 25 anos polos crimes da muller e os nenos, que lle impuxo o TSJ.
Pero o Supremo rexeita que a penalización individualizada de cada un dos asasinatos desborde a medida de culpabilidade, de maneira que descarta a absorción das distintas penas impostas polos tres delitos de asasinato polo exclusivo desvalor asociado á última morte alevosa executada.
A diferenza do TSJ de Castela-A Mancha, que considerou que no crime dos menores non concorría a circunstancia de asasinato hiperagravado necesaria para condenar a prisión permanente, o Supremo recorda que o Código Penal impón este castigo cando a vítima é menor de 16 anos ou "especialmente vulnerable por razón da súa idade, enfermidade ou discapacidade".
O Supremo rexeita que se vulnerou o principio "non bis in" idem (impide castigar dúas veces por un mesmo feito)
A pesar das "deficiencias técnicas" do enunciado, di o Supremo, este artigo "é o resultado dunha política criminal orientada á protección" dos menores e das persoas máis vulnerables por razón de discapacidade física ou mental.
O Supremo rexeita que se vulnerou o principio "non bis in" (impide castigar dúas veces por un mesmo feito) ao valorar xa a minoría de idade e a imposibilidade dos nenos a opor defensa para cualificar o crime como asasinato alevoso.
"Conforme á interpretación que agora postulamos, a morte alevosa dun neno sempre será máis grave que a morte alevosa dun maior de idade que é asasinado mentres dorme ou se atopa baixo os efectos de sustancias que lle obnubilan", sentencia a Sala, que insiste en que o asasinato con aleivosía dun menor cuxa idade lle inhabilita para calquera defensa non impide un tratamento agravado.
E recorda neste sentido que o lexislador deu un tratamento singularizado en relación con delitos sexuais contra menores de 16 anos e, máis aínda, con vítimas menores de catro. Como no caso analizado, aquí tampouco existiría "dobre valoración" da idade da vítima.
