Polo Camiño cando é a súa época

Os peregrinos da ruta de Inverno valoran a paisaxe, pero botan de menos máis hospedaxes
Un grupo de peregrinos de Málaga y Madrid se hace una foto durante un descanso en el Camino de Invierno. EP
photo_camera Un grupo de peregrinos de Málaga y Madrid se hace una foto durante un descanso en el Camino de Invierno. EP

Salva Escano e Manuel Pavón son dous amigos que chegaron desde Málaga a Monforte para iniciar na cidade do río Cabe o Camiño de Inverno. Expertos peregrinos, antes chegaron a Santiago polo percorrido Francés e o Portugués. Pola páxina web da Xunta do Camiño de Inverno e decidíronse.

Pode parecer fóra de data, pero o certo é que a historia di que a ruta se facía, como o seu nome indica, no inverno, cando os peregrinos se desviaban co sortear a neve do Cebreiro. Non se atoparon con neve (si con moito frío), pero a poucos quilómetros de chegar a Santiago, Escano e Pavón estaban onte marabillados co visto.

"É moi bonito e, ademais, hai pouca xente, polo que camiñas moi tranquilo. Iso si, algunhas etapas son moi duras", comentaron os dous peregrinos malagueños. "Só atopámonos con outro camiñante e un ciclista", engaden Salva e Manuel, quen apuntan o viño e as baixadas e subidas do Miño (aínda que duras estas) como as súas experiencias favoritas nunha Ribeira Sacra que descoñecían ata agora.

"É preciosa. A verdade é que nos sorprendeu. Só botamos de menos que estivesen abertas máis igrexas", sinala Salva Escano. Da mesma opinión é o seu irmán Antonio, sumado á ruta pouco despois xunto a un amigo do grupo, Víctor Machota.

A crítica relacionada coa falta de hospedaxe non é nova. E iso que nos últimos tempos abriron varios albergues na comarca

"É unha pena, pero só puidemos gozar do interior dun templo, xa ao chegar a Silleda. Para min, que gústame a arte románico, foi o peor da viaxe. Só vimos as pedanías", explica o peregrino, encantado co feito de que o Camiño transcorra case sempre "en contacto coa natureza, faiche meterche en bosques e por vías secundarias".

Outro dos puntos negativos é a ausencia de hospedaxes. Conta Salva Escano que Manuel Pavón e el decidiron facer tres etapas en dous debido aos poucos lugares onde pararse a descansar. "Entre Chantada e Rodeiro pasámolo un pouco mal, porque non había case restaurantes nin fontes", din.

RECORRENTE. A crítica relacionada coa falta de hospedaxe non é nova. E iso que nos últimos tempos abriron varios albergues na comarca, concretamente en Monforte e Chantada, que se unen ao de Quiroga.

Desde o centro de atención ao peregrino de Monforte indicaron que a maioría de consultas da xente que chega ás súas instalacións teñen que ver, precisamente, cos servizos. Onde comer ou durmir son as preguntas máis habituais nas oficinas, abertas de forma moi recente, o 11 de setembro do ano pasado.

"é preciosa. A verdade é que nos sorprendeu. Só botamos de menos que estivesen abertas máis igrexas"

Desde o centro apuntan tamén que o perfil medio de peregrino que chega a Monforte está moi centrado única e exclusivamente en facer o Camiño. é raro, segundo sinalan, que pregunten por recursos turísticos que visitar.

A explicación que dan a este feito é que as etapas do Camiño de Inverno son duras e longas. A media é de 30 quilómetros diario que, ademais, transcorren nunha porcentaxe alta por montaña, con moitos cambios de rasante.

é por iso que o cansazo impera e que a maioría das veces os peregrinos prefiren ter claro onde pasar a noite para descansar ben e prepararse de face á etapa seguinte. Os camiñantes afán apuntar aos tramos entre Quiroga e Chantada como os máis complicados.

Comentarios