0-0. O Celta pecha a gaiola

O Xetafe chocou contra o Celta e asinou un empate sen goles no Coliseum Afonso Pérez, onde o equipo de José Bordalás estampouse contra a gaiola que montou o seu rival, pechada baixo sete chaves para rascar un punto nun dos estadios máis complicados de Primeira División.

Co Inter no horizonte e coa pelexa polo terceiro posto ardente, o Xetafe recibiu a un equipo necesitado de puntos para intentar despegarse dunha vez dos postos de descenso. O Celta segue coqueteando con eles e cada vez quedan menos xornadas. Sen dúbida, o Coliseum Alfonso Pérez, a priori, non era o mellor lugar para intentar dar o primeiro paso para afastarse das últimas prazas.

Sen Iago Aspas, ausente por sanción, e nun estadio no que só gañou unha vez en Primeira División, o equipo de Óscar García apostou por esquecerse do seu estilo e intentou repetir a xogada mestra de Julen Lopetegui. O técnico do Sevilla, fai dúas xornadas, baixou ao barro e conseguiu un meritorio 0-3 no Coliseum.

Con cinco defensas, dous deles carrileros longos (Hugo Mallo e o uruguaio Lucas Olaza) e o regreso do croata Filip Bradaric ao centro do campo con Santi Mina no lugar de Aspas, o Celta intentou achicar espazos ante un equipo que ten como mellor arma a presión asfixiante, o roubo de balón con espazos e as estocadas dos seus dianteiros.

Nesta ocasión, Bordalás utilizou arriba Jorge Molina xunto a Jaime Mata e sentou ao brasileiro Deyverson Silva e a Ángel. Co camerunés Allan Nyom no lateral esquerdo no lugar do lesionado Mathías Olivera, e co regreso de Marc Cucurella, o Xetafe prometíallas felices cun inicio excesivo.

Consciente de que unha vitoria lle servía para acabar a xornada na terceira praza, as revolucións, sempre moi elevadas, foron excesivas desde os primeiros segundos. Nyom e Cucurella marcaron territorio con dúas faltas innecesarias e o Celta non volveu achegarse ao territorio dominado polo porteiro azulón.

Así conseguiu o Xetafe amedrentar ao seu rival, que aínda que non podía vivir da fantasía do brasileiro Rafinha Alcántara, si puido suxeitar as acometidas do cadro madrileño. Con todo, a pesar do seu dominio, o equipo de Bordalás só tivo dúas oportunidades claras no acto inicial: un lanzamento desde fóra da área que sacou de milagre Rubén Blanco e un cabezazo de socato de Jaime Mata que botou en exceso para marcharse por encima do traveseiro.

Iso foi todo. Os primeiros 45 minutos deixaron un fútbol moi físico e moi táctico no que o Xetafe saíu gañador aos puntos sen poder noquear ao Celta. Os homes de Óscar García aguantaron con orde e encomendáronse a algunha xogada illada para levar a vitoria na segunda parte.

Na continuación, o Xetafe saíu envalentonado e con ganas de resolver o partido pola vía rápida. Bordalás deu entrada a Ángel e durante 15 minutos estivo a piques de conseguir o seu obxectivo, pero Rubén detivo un cabezazo de Jaime Mata e un disparo de Ángel, a quen despois anularían un tanto por fóra de xogo.

O Celta só conseguiu sacarse de encima o dominio do Xetafe coa entrada de Brais Méndez, que sentou no banco a un esvaecido Rafinha. Con el sobre o céspede, e con Smolov enchufado, o cadro galego conseguiu respirar durante 15 minutos.

Pero quedaba o tramo final. O terceiro posto era moi goloso para o Xetafe, que tocou a rebato para superar ao Sevilla na clasificación. Empuxou cun picotazo do brasileiro Robert Kenedy, pero xusto despois tórnalas cambiaron coa expulsión por dobre amoestación de Arambarri.

O Celta, cun home máis durante o último tramo, viviu cómodo esperando o final. Non tivo moita ambición e deixouse levar. O Xetafe tampouco foi capaz de facer moito máis. Só algún arreón sen final feliz. Non puido co seu rival e perdeu unha oportunidade de ouro de asinar unha xornada redonda tras os empates do Sevilla, do Atlético e da Valencia e a derrota da Real Sociedade.