1-1. Parejo profunda na ferida do Atlético

Un golazo de falta do capitán da Valencia provoca outra frustación no equipo branquivermello, que pecou de falta de valentía na segunda parte â??Nun minuto, os do Cholo quedaron con 10 pola lesión de Joao Félix e encaixaron o empate
Los jugadores del Valencia celebran el gol de Dani Parejo. RODRIGO JIMÉNEZ (EFE)
photo_camera Os xogadores da Valencia celebran o gol de Dani Parello. RODRIGO JIMÉNEZ (EFE)

Un golazo de falta directa de Dani Parejo no tramo final provocou outra frustración esta tempada do Atlético de Madrid, mellor que o seu rival cando foi a por o partido, peor cando replegó liñas con vantaxe no marcador e empatado cando xogaba con dez, pola lesión no nocello de Joao Félix.

Unha igualada que multiplica as dúbidas do conxunto branquivermello, gañador só dun dos seus últimos seis encontros da liga, mentres acumula empates case sen pausa, e que rearma aínda máis ao Valencia, superado no primeiro tempo, refeito no segundo e invicto nas cinco citas máis recentes de LaLiga Santander.

CHOLISMO. E xera máis debate co estilo do Atlético. Porque o deseño do persoal debuxa na mente de moitos outras perspectivas e moitas posibilidades, quizá, pero sobre todo porque os resultados son, nin se achegan, a todo o que se espera. Catro vitorias en nove xornadas saben a moi pouco. A case nada. A decepción.

É a esixencia histórica, interrompida por algúns lapsus, que ten o conxunto branquivermello, antes, durante e logo de Diego Simeone. "Gañar, gañar e volver gañar". Nesas circunstancias, non hai argumento máis irrebatible para un estilo, sexa cal for, que a vitoria. A derrota non a sostén nin sequera o mellor fútbol. é resultadismo co que convive invariablemente hoxe o xogo.

E en tal panorama, o empate contra ao Valencia, por máis que o primeiro tempo do Atlético foi tan potente como convincente, nin restitúe a confianza nin vale para moito máis que a reflexión, aínda que este sábado cunha diferenza, por exemplo, respecto dos últimos 0-0 co Celta, co Real Madrid ou co Valladolid. Hoxe, saíu de verdade a gañar desde o principio, sen especular co esforzo ou o respecto, coa determinación de tal empresa.

Antes do 1-0 no minuto 36, un penalti transformado por Diego Costa por unha man de Denis Cheryshev que necesitou a revisión televisiva sobre o céspede do propio árbitro -tamén o público tivo a oportunidade de vela no vídeo marcadores e expresar a súa certeza pola claridade da acción-, o Atlético xogou para gañar en campo contrario, con moitos centros e algunha ocasión.

Houbo presión alta; un ritmo intenso; boas xogadas colectivas, como a finalizada por Saúl Ñíguez uns centímetros fóra, a que terminou Morata nas mans de Cillesen ou a que definiu desviado Diego Costa; máis participación de Joao Félix, moi activo, e moita insistencia arriba do Atlético ata que estreou o marcador.

REACCIÓN DO VALENCIA. Tamén algunha resposta máis esporádica do Valencia, preparado para o contragolpe e para a ofensiva polas bandas, defendidas pola dereita por Santiago Arias e pola esquerda por Mario Hermoso, a sorpresa do once, e atento a cada erro branquivermello, pero sen profundidade nin pegada. En 45 minutos, un tiro de Cheryshev.

Aínda quedaba o segundo tempo ao Valencia... E ao Atlético, que, fiel tamén ao seu estilo actual, recorreu un intre de novo a esa predisposición que sente cando ten unha vantaxe no marcador de defendela máis resgardado no seu territorio á espera do contragolpe certeiro e definitivo para pechar o duelo.

Non o atopou, porque ao Valencia xa non era o equipo que esperara no primeiro tempo a súa ocasión ao contraataque, ao erro alleo ou a algunha individualidade, senón que dera un paso máis, o mesmo quizá que concedera o propio bloque branquivermello.

O Valencia foi o que xogou entón en campo contrario, o que manexou a pelota e o que insistiu en ataque, tamén obrigado pola derrota parcial, mentres a diferenza movíase nunha liña tan fina como o traveseiro que repeleu o remate de Denis Cheryshev a pase de Maxi Gómez, máis rotundo que o seu marcador José María Giménez.

E, cando o Atlético respondera cunhas liñas máis altas e cun control máis claro do partido, perdeu a Joao Félix, danado no seu nocello, que se foi cojeando ao vestiario, tras ser atendido e sen cambios posibles, e a súa vantaxe, cun golazo de falta de Parejo ao que non chegou nin sequera Oblak. E grazas, porque o porteiro evitou logo a derrota, con outra man prodixiosa de novo a Parejo.

FICHA TÉCNICA
1 - Atlético de Madrid: Oblak; Arias, Giménez, Felipe, Hermoso (Lodi, m. 54); Joao Félix, Thomas (Lemar, m. 54), Koke, Saúl; Diego Costa e Morata (Marcos Llorente, m. 69).
1 - Valencia: Cillessen; Wass, Garay, Gabriel, Jaume Costa; Kondogbia (Gameiro, m. 64); Ferrán Torres (Carlos Soler, m. 70), Coquelin, Parejo, Cheryshev (Kang In, m. 78); e Maxi Gómez.
Goles: 1-0, m. 36: Diego Costa, de penalti. 1-1, m. 81: Parejo, de falta directa.
Árbitro: Cordeiro Vega (C. Cántabro). Expulsou a Kang In, do Valencia, no minuto 91. Amoestou aos locais Thomas (m. 29) e Joao Félix (m. 44) e ao visitante Cheryshev (m. 38).
Incidencias: partido correspondente á novena xornada de LaLiga Santander, disputado no estadio Wanda Metropolitano ante 61.603 espectadores. Antes do inicio do encontro, Adelardo Rodríguez e José Eulogio Gárate, dúas lendas do club branquivermello, entregaron unha placa ao arxentino Jorge Bernardo Griffa, tamén lenda da historia do equipo madrileño.

Comentarios