O RC Celta logrou o primeiro triunfo da era Miguel Cardoso ao vencer á SD Huesca con dous goles de Iago Aspas, o factor diferencial nun partido no que o equipo visitante, que non gaña desde a primeira xornada de liga, acusou a súa falta de pegada en ataque.
O Huesca, que repetiu o equipo que empatara ante o Levante, tivo un comezo entusiasta. Saíu ao partido con máis ritmo que o Celta. Dominou o primeiro cuarto de hora. Primeiro avisou Alex Gallar cun tiro frouxo; pouco despois, na mellor ocasión do primeiro tempo, Rivera cabeceou fose un centro de Moi Gómez, un fallo incrible, co atacante só ante o porteiro no momento do remate; o acoso visitante pechou cun perigoso contragolpe que non culminaron Moi Gómez e Ferreiro.
Balaídos asubiou o deixamento do seu equipo. Non estivo cómodo o conxunto de Miguel Cardoso. Tivo problemas para executar o plan do adestrador, que considera primordial a saída en curto desde o porteiro. Refuxiado nos caneos e desbordes de Boufal, pero con Aspas e Maxi Gómez pouco atareados, o Celta foi estirándose aos poucos. Gozou de aproximacións sen demasiado perigo: un par de intentos de Boufal e algún lanzamento brando de Maxi Gómez.
O equilibrio do partido, interrompido ás veces polo descontento da bancada, rompeu nos minutos finais do primeiro tempo cun gol de Aspas: o dianteiro só tivo que empuxar na liña de portería un centro de Hugo Mallo, un gran desenlace para unha estupenda xogada de Brais e Hugo Mallo pola banda dereita.
Francisco retocou o equipo no descanso con Aguilera e Gürler. Quixo o Huesca marcar o ritmo. Inquietou a Rubén cun cabezazo de Etxeita á saída dun córner. Tivo a pelota pero non solucións para os metros finais.
O seu pequeno empuxe concedeulle máis espazos ao Celta, que combinou con máis velocidade, aínda que tampouco estivo lúcido para culminar os seus contraataques. De feito, e máis aló de varias accións anuladas por fóra de xogo de Maxi Gómez, o seu único tiro ata mediada a segunda parte foi un centro chute de Juncá.
O Huesca apertou pero sentiu inútil para finalizar os seus ataques. O Celta, cómodo no guión de ida e de volta, foi máis letal. Brais aproveitou un desaxuste defensivo para plantarse ante Jovanovic, que despexou o disparo; minutos máis tarde, un envío longo de Hjulsager polo que correron Aspas e Akapo concluíu cunha xenialidade do dianteiro de Moaña, máis rápido que o defensa, máis pillo, co oficio suficiente para gañar a posición en ataque e resolver, cunha bicicleta no caneo, o seu man a man ante o porteiro.
