Un tanto de calidade de Karim Benzema a un minuto do final evitou un novo bochorno madridista no Santiago Bernabéu, ante o pechacancelas de LaLiga, un Huesca que sempre creu e acariñou con xustiza o premio, nun duelo de inestabilidade da segunda unidade de Zinedine Zidane (3-2).
Faráselle eterno o fin de tempada ao Real Madrid e ao madridismo. Sen tensión competitiva nin a motivación necesaria para pór brillo a un curso para o esquecemento. O Huesca estendeu a liña do Santiago Bernabéu, onde calquera rival, con pouco que expoña, fai dano. Intentou illarse da súa necesidade e por momentos gozou dunha primeira visita histórica ao coliseo da Castelá.
O HUESCA GOLPEA PRONTO. Non se cumpría o terceiro minuto cando xa se adiantou no marcador. O colombiano Juan Camilo Cucho Hernández escribiu o seu nome nos libros de historia do club oscense. O primeiro en marcar no Bernabéu. Ninguén recordará a loita gañada do arxentino Luis Ezequiel Chimy Ávila a un feble Nacho, ao que sacou de posición aproveitando o baleiro que deixa Marcelo no seu costado. O centro preciso atopou a mala colocación da zaga branca e o remate a pracer á rede.
A portería defendíaa Luca Zidane nunha decisión que ninguén discutirá a Zinedine pola súa carta branca para manobrar tras regresar como o salvador, pero que xerará debate. Con Courtois lesionado, Keylor necesitaba continuidade tras o seu ano de menor protagonismo. As rotacións de em <>Zizou afectan á portería, como a controversia que xera que o terceiro porteiro sexa o seu fillo.
O Real Madrid iniciou unha loita contra a preguiza por encima do rival. Ordenado o Huesca pero con deficiencias defensivas que facían prever que sería difícil manterse en pé nas ondas clásicas madridistas. A iso resúmese o actual equipo de Zidane. Sen un patrón, baseado en individualidades. Unha acción de calidade de Isco, unha carreira contra o mundo de Bale, un xesto máxico de Brahim que estreou titularidade e regalou unha asistencia de gol.
No descontrol apareceu Odriozola para dar pases de gol que perdoou Benzema, ata tres, Bale deixaba un remate de espuela. Máis chegadas que xogo e inestabilidade atrás. O Huesca non atopaba porta pero chegaba a área rival mentres o público castigaba con asubíos a Marcelo. Foi cando Benzema pugnou por un balón, conectou con Brahim, perdoou de novo, e ao segundo pase do debutante no once Isco marcaba o empate a porta baleira. Dous goles en dous partidos con Zidane. Un ostracismo inxustificado con Solari.
O MADRID MELLORA E BENZEMA SENTENZA. Pese ao gol as lagoas tácticas madridistas permitiron ao Huesca seguir soñando. Demasiado espazo entre centrais e Marcos Llorente. Ata que o axustou Zidane no descanso Musto peiteou un balón e provocou a primeira parada de Luca, que deixou un bo pase en longo para montar un contragolpe, e Ávila perdoou só ao bordo da área. O seu zurdazo marchóuselle arriba.
Era unha proba á segunda unidade. Afastada no nivel daquela que deu o momento máis feliz a Zidane como técnico, a súa Liga conquistada. Rearmó tácticamente ao seu equipo, que pasou a dominar e encerrar ao rival no seu terreo. Santamaría luciuse a un disparo axustado ao poste de Benzema.
Os intentos madridistas comezaron a chegar polas bandas, especialmente pola dereita onde se instalou Bale, asubiado por lanzar unha falta ao ceo de Madrid. Ao seu segundo intento de centro co exterior do pé chegou o gol. Perdoara un contragolpe o Huesca, por mala lectura de Chimy co Cucho só, cando chegou o centro ao segundo pau do galés á cabeza de Benzema que atopou a valentía de Ceballos para marcar lanzándose.
A remontada estaba asinada pero nada provocaría que o Huesca deixase de loitar. Demostrou que a pesar do seu último posto está vivo na pelexa agónica pola permanencia. Sen nada que perder lanzouse polo gol. Perdoou Herrera de zurda a primeira, Bale a sentenza a porta baleira e con todo para marcar a pracer pero co corpo atrás, e apareceu Etxeita para premiar ao seu equipo rematando, aínda non sabe como, unha acción de estratexia tras saque de esquina.
Restaban 16 minutos nos que o Huesca debía decidir entre encerrarse para aguantar o meritorio punto, que tampouco arranxaba nada na clasificación, ou lanzarse por máis. Optou polo segundo e a súa valentía tivo un castigo excesivo. Chegou no último minuto nunha gran acción individual de Benzema. O seu disparo con rosca imparable deu o segundo triunfo a Zidane que ten moito traballo por diante.
