A Audiencia Nacional absolve a Sandro Rosell

O tribunal considera que non queda acreditado o delito de branqueo de diñeiro polo cal o expresidente do Barcelona pasou 22 meses de prisión preventiva

Sandro Rosell. FERNANDO VILLAR (EFE)
photo_camera Sandro Rosell. FERNANDO VILLAR (EFE)

A Sección Primeira da Sala do Penal da Audiencia Nacional absolveu ao expresidente do Fútbol Club Barcelona, Sandro Rosell; ao seu socio Joan Besolí e ás outras catro persoas acusadas de delitos de branqueo ao considerar que as probas non son concluíntes e ante a dúbida, fallan en favor dos procesados. Ambos pasaron 22 meses en prisión provisional acusados de conformar unha estrutura estable coa que lavarían presuntamente preto de 20 millóns de euros. 

O xuízo arrincou o pasado 25 de febreiro, cando a defensa de Rosell e Besolí, exercida polo despacho de Pau Molins, solicitou de novo a súa posta en liberdade provisional. Ésta materializouse tras as súas respectivas declaracións, o 28 de febreiro, preto de cumprir dous anos de prisión preventiva polo risco de fuga que a xuízo da Audiencia Nacional, supuñan tanto a influencia do expresidente do Barça como a posible existencia de capitais ocultos no estranxeiro. 

A Fiscalía, que inicialmente pedía 11 anos de prisión para Rosell e 59 millóns de euros de multa, rebaixou ademais durante o procedemento a súa solicitude e reclamou que fose condenado a 6 anos de cárcere por branqueo de capitais e grupo criminal. Para Besolí, a rebaixa foi de 10 a 5 anos de pena, mentres para o resto dos acusados, a muller de Rosell; Marta Pineda, e os seus socios Andrés Ramos, José Colomer e Sahe Ohannessian, quedou entre un ano e medio e un ano e 11 meses. 

Agora, nunha sentenza da que foi relatora o maxistrado Ángel, todos foron absoltos por observancia "do in dubio pro reo", é dicir, que a defensa conseguiu sementar a dúbida sobre as probas presentadas pola acusación en relación ás tres operacións mercantís obxecto da querela, e o tribunal, existindo esa dúbida, non pode condenar aos acusados.

IN DUBIO PRO REO. Refírese ás dúas operacións que estaban baixo a lupa sospeitosas de ser utilizadas por Rosell e os seus socios e familiares para blanquear diñeiro froito de comisións do presidente da Federación Brasileira de Fútbol, a venda de dereitos de emisión dunha trintena de partidos amigables da Selección de Brasil e o patrocinio do equipo a cargo dunha marca deportiva, pero tamén á venda de BSM, unha empresa do expresidente do Barça que a Fiscalía sospeitaba podía ser simulada. 

"Quédannos, polo menos, dúbidas, tanto en relación coa ilegalidade das comisións (suborno) como respecto das sospeitas apuntadas sobre as distintas sociedades, dúbidas que en aplicación do principio in dubio pro reo, insistimos, teñen que ser resoltas en favor da absolución", concreta a sentenza nesta liña. 

O Tribunal avala no entanto, a investigación que se fixo do caso, pois recorda que se iniciou tras unha comisión rogatoria de Estados Unidos por unha investigación da Fiscalía de Nova York sobre a participación de funcionarios da FIFA en actividades delituosas e que en España, estivo a cargo da UCO e a UDEF.

NON DÁ POR PROBADO O BRANQUEO. Con todo, recorda que é no xuízo oral onde se confronta a proba e neste caso, xurdiron as mencionadas dúbidas, pois tras analizar o exposto polas partes, a Sala non descarta que o que para a acusación foron comisións ilegais "puidesen ser retribucións por actividades de negocio non reprochables penalmente".

"E que o que a primeira considere sociedades instrumentais, utilizadas con finalidade de ocultar diñeiro, tampouco descartamos que teñan actividade real e unha trazabilidad no discorrer do diñeiro que circula polas mesmas, que pode responder a esa actividade", engade o tribunal.

Ao seu parecer, "non se pode dar por probado que os movementos de fondos entre as distintas sociedades ou empresas que se considera sospeitosas pola acusación sexan para enmascarar a ilícita actividade de blanquear un diñeiro". 

Explica ademais que para que exista un delito de branqueo, ten que existir un delito precedente que orixine ese diñeiro sucio e neste caso, non quedou acreditado. Ademais, dado que sucedería en Brasil, sería "fundamental determinar se concorre o requisito da dobre incriminación, isto é, que o feitos obxecto de enjuiciamiento sexan delito na lexislación española e a brasileira", cousa que a defensa puxo en dúbida ao longo de todo o xuízo oral. 

Comentarios