Jordi Llopart, primeiro medallista olímpico do atletismo español (prata en 50 km marcha en Moscova'80), faleceu aos 68 anos este mércores no hospital Germans Trias e Pujol de Badalona, coñecido como Can Ruti, segundo confirmaron a Efe fontes da súa familia.
O atleta atopábase desde o "en coma profundo e pendente do servizo de transplantes", segundo confirmou a Efe o seu sobriño Moisés, ata que este mércores coñeceuse a morte do exmarchador.
A propia federación española chegou incluso a comunicar o falecemento do marchador, debido a un erro na cadea de transmisión da información, e este mércores "agradeceu o apoio e as mostras de cariño recibidas por todo o mundo do atletismo e do deporte en xeral".
Incluso a Organización Nacional de Transplantes (ONT) recordou, nunha nota remitida a Efe, que "a doazón e extracción de órganos realízase sempre que se certificou o falecemento da persoa previamente".
"De acordo coa nosa lexislación -engade o comunicado-, o falecemento dunha persoa pode diagnosticarse por medio da confirmación do cesamento irreversible das funcións cardiorrespiratorias (morte por parada cardiorrespiratoria) ou do cesamento irreversible das funcións encefálicas (morte encefálica)".
"O diagnóstico de morte e a súa posterior certificación -prosegue a ONT- han de preceder á extracción de órganos. Os profesionais encargados do diagnóstico e a certificación serán médicos con cualificación ou especialización adecuadas para esta finalidade, distintos daqueles que interveñen na extracción ou o transplante".
Jordi Llopart, pioneiro da marcha española xunto con Josep Marín, naceu o 5 de maio de 1952 no Prat de Llobregat (Barcelona). Competiu en tres edicións dos Xogos Olímpicos: Moscova'80, Los Ángeles'84 e Seúl'88.
Na cita de Moscova 1980 logrou a prata nos 50 km marcha. Era a primeira vez que un atleta español subía ao podio nunha cita olímpica. En Los Ángeles'84 foi sétimo, e en Seúl'88, décimo terceiro.
Tamén participou en tres Mundiais, sempre nos 50 km marcha. Foi nos de Helsinqui'83, Roma'87 e Tokio'91, e interveu en catro Campionatos de Europa, entre 1978 e 1990, e logrou o ouro o 2 de setembro de 1978 en Praga -primeira medalla de ouro dun atleta español-, o sexto lugar en Atenas'82 e o noveno nos de Stuttgart'86. Ademais, disputou trece Copas do Mundo (1973-91)
Retirouse da competición logo da cuarta posición no Campionato de España de marcha, en marzo de 1992 en Badalona, co que quedou fóra do equipo olímpico para Barcelona'92.
Comezou entón a súa etapa como adestrador, na que tivo como pupilos a Daniel Praza -campión olímpico en Barcelona'92-, Basilio Labrador, Jesús Ángel García Bragado -campión do mundo 1993 e subcampión en 1997 e 2001-, Teresa Linares, a polaca nacionalizada española Beata Betlej e varios marchadores xaponeses.
