O Xulgado do Social número 2 de Vigo recoñeceu o dereito dun empregado de PSA Peugeot Citroën, de iniciais A.R.F., a dispor dunha quenda fixa de mañá de luns a venres para permitirlle conciliar a súa vida laboral e persoal e, deste xeito, ocuparse do seu bebé dun ano. Segundo recolle a sentenza, contra a que cabe recurso ante o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG), o traballador, cuxo fillo naceu en decembro de 2018 e cuxa parella traballa como autónoma, desempeñaba o seu labor nunha quenda de 6.00 a 14.00 horas desde novembro de 2018 e dispuña dunha redución por motivos de lactación. Ademais, desde novembro de 2019 volvera a rotar as quendas de mañá e tarde.
Aínda que o empregado solicitara o mantemento da quenda matutina, a empresa denegou a petición ao argumentar que se lle asignou durante un período determinado debido ás necesidades da produción. Así, PSA defendeu que non se poden "xestionar quendas á carta" nun sistema de produción continua dado que iso levaría que "o tempo que (o traballador) non prestase servizos debería ser asumido por outro". Así mesmo, a empresa ofreceu distintas alternativas de redución de xornada e a posibilidade dunha rotación de quendas de mañá e tarde que o traballador rexeitou.
O xuíz considera que debe prevalecer o seu dereito á conciliación dado que a empresa non acreditou unha "imposibilidade real" de adaptar o seu horario
Ante esta situación, o xuíz considerou que "as causas organizativas ou produtivas (que a empresa argumenta para non conceder a quenda de mañá fixo) non tiveron unha demostración clara de prexuízo real". Así, recordou que unha sentenza de maio de 2019 sinalaba que unha muller nunha situación similar non debía acreditar que a súa parella ou outros familiares non podían facerse cargo do seu fillo.
Polo tanto, o maxistrado estimou a demanda do empregado de PSA ao considerar que debe prevalecer o seu dereito á conciliación dado que a empresa non acreditou unha "imposibilidade real" de adaptar o seu horario. No entanto, o xuíz considerou que non se produciron danos nin prexuízos á parte actora, polo que desestimou a súa petición dunha indemnización de 3.000 euros.
