Llarena confirma o procesamento de Puigdemont e doutros 22 investigados polo procés

O xuíz apunta á posibilidade de que os feitos poidan ser cualificados como conspiración para a rebelión, reafirmándose en que concorre o requisito da violencia para imputar este delito

Carles Puigdemont. EFE
photo_camera Carles Puigdemont. EFE

O xuíz do Tribunal Supremo Pablo Llarena, que investiga o denominado 'procés', confirmou o procesamento do expresidente da Generalitat Carles Puigdemont e outros 22 procesados nesta causa e apunta á posibilidade de que os feitos poidan ser cualificados como conspiración para a rebelión, reafirmándose en que concorre o requisito da violencia para imputar este delito. Tamén indica que no "caso hipotético" de que non se acredite que esa violencia ía dirixida a conseguir a independencia de Cataluña poderíase atribuír aos procesados o delito de sedición. 

O maxistrado ditou un auto de 85 páxinas, no que desestima os recursos de Puigdemont e o resto de investigados, salvo os exconsellers Toni Comín e Meritxell Serret –fuxidos en Bélxica– que non presentaron ningún, contra o auto de procesamento polos delitos de rebelión, malversación de fondos públicos e desobediencia. Nesta resolución, o maxistrado tamén afirma que os datos que lle entregou recentemente o Ministerio de Hacienda coinciden cos indicios de malversación recollidos na súa investigación contra os membros do exGovern. 

Por outra banda, e en canto ao recurso de Vox, que reclamaba incluír no procesamento ao expresidente da Generalitat Artur Mas e á presidenta da AMI, Neus Lloveras, o xuíz rexéitao porque na investigación non se incorporou ningún elemento probatorio que os vincule suficientemente nin co exercicio da violencia despregada nin con que previsen a súa utilización no momento no que despregaron a súa actuación. 

Así mesmo, responde á "inviolabilidade parlamentaria" esgrimida polos membros da Mesa de Parlament contra o seu procesamento por delito de desobediencia, e contéstalles que a mesma non protexe a quen converte a sede de representación cidadá "nun mero instrumento para facilitar a execución dunha actuación delituosa" ideada desde fóra da actividade parlamentaria. 

Neste sentido, asegura que iso non é así "non só porque a súa actuación desborda o seu labor parlamentario, ao importar e converter a sede de representación cidadá nun mero instrumento para facilitar a execución dunha actuación delituosa ideada, propiciada, impulsada e coordinada desde fóra da actividade parlamentaria, senón porque exerceron o seu parlamentarismo con desatención dos mandatos que, en defensa dos dereitos constitucionais de todos, emitiu o TC, e que o fixo precisamente en aplicación dos mecanismos que o ordenamento xurídico establece para conducir a actuación do Parlamento Estatal e dos Parlamentos autonómicos", conclúe.

REBELIÓN DO 20 DE SETEMBRO. Ao longo da súa resolución rexeita a pretensión dalgúns dos recorrentes que cuestionan o procesamiento polo delito de rebelión por entender que non se produciu un alzamento violento ou por ausencia da finalidade secesionista que esixe este tipo penal. 

Sinala que a actuación despregada polos procesados o día 20 de setembro fronte á Consellería de Economía –en protesta polo rexistro xudicial que alí se desenvolvía– satisfai inicialmente a consideración de forza violenta e que nos acontecementos do 1-O esta expresouse co resultado lesivo de numerosos axentes, o que patentiza a súa concorrencia nos feitos que se axuizan nun comportamento que vai máis aló da lexítima reivindicación dun posicionamento político-ideolóxico. 

Nesta mesma liña, considera que as actuacións violentas non se mostran como un resultado imprevisto na mobilización impulsada polos investigados, senón que foi "conscientemente asumida e buscada para a execución destes feitos, de xeito que o dolo eventual que apuntan os recursos, só se mostra como a inferencia subordinada á concorrencia dun dolo directo". 

Do mesmo xeito, nega que "a violencia exercida carecese de idoneidade, relevancia e suficiencia como para lograr a consecución do fin secesionista que integra o delito de rebelión. é certo que a funcionalidade da violencia, aínda que non esixe que resulte irresistible ou invencible para quen a soporta, si debe presentar unha suficiencia e eficacia que obxectivamente a habilite para a consecución do resultado". 

O maxistrado destaca que a insurrección na que se inseriu esta mobilización con expresións de violencia foi de tal envergadura que dous días despois da votación e de que se impulsasen novas mobilizacións con cortes de estradas, a súa Maxestade o Rei, como xefe do Estado, dirixiu unha mensaxe á Nación e reclamou ao Goberno da Generalitat de Cataluña que respectase a orde constitucional democrático, e apelou a todos os funcionarios do Estado e das Comunidades Autónomas a que cumprisen coas súas obrigacións constitucionais.

Comentarios