Os dous acusados de asasinar a unha muller na Pobra do Caramiñal en 2015 declaráronse este martes inocentes ao termo da vista de apelación do fallo que os condenou a 19 e 18 anos de cárcere pois, segundo as súas respectivas defensas, os seus patrocinados non puideron cometer o crime. No caso do home, porque non estivo no lugar dos feitos e, no da muller, porque era "fisicamente incapaz", sosteñen os letrados nas súas alegacións.
O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia acolleu a vista de apelación na que o Ministerio Fiscal solicitou pola súa banda a desestimación dos recursos e que se confirme integramente a sentenza porque está destruída a presunción de inocencia pola análise do conxunto de probas, tamén indiciarias "gusten ou non", polo tribunal do xurado.
A sentenza da sección sexta da Audiencia Provincial da Coruña, con sede en Santiago, de outubro de 2018 condena a cada un dos membros desta exparella sentimental a 19 e 18 anos de cárcere, un máis ao home por reincidencia, por asasinar a unha muller que supostamente lles compraba droga e debíalles diñeiro en xuño de 2015 nunha leira da Pobra do Caramiñal.
A defensa da acusada argumenta que ela era unha "persoa absolutamente sometida, controlada" pola súa entón parella e que "facía o que el lle ordenaba"
A vítima, nai de tres fillos, presentaba máis de trinta feridas causadas por obxectos punzantes e o seu cadáver foi localizado nunha zona de difícil acceso, á que supostamente o transportaron tras acabar coa súa vida nun lugar sen determinar.
O avogado do home sostén que a sentenza non se axusta a dereito pois se vulnerou o dereito á presunción de inocencia do seu patrocinado porque "non participou nos feitos", nin estivo en compañía da condenada nin en contacto coa vítima a mañá do crime. Acusa á exparella do seu defendido de construír un relato "rocambolesco" e "cheo de mentiras" para non asumir as súas responsabilidades e di que ela non negou estar no lugar dos feitos porque "era un suicidio na súa estratexia defensiva".
O letrado atribúe a escasa profundidade das lesións infligidas á vítima a que puideron ser feitas por unha muller, neste caso a condenada, "por celos ou ela saberá por que", di que o cadáver puido ser trasladado por unha persoa e recorda que só se utilizou unha arma, acciones todas elas que atribúe á exparella do seu defendido, polo que insiste na súa absolución. Con todo, a defensa da outra implicada no crime argumenta que ela era unha "persoa absolutamente sometida, controlada" pola súa entón parella e que "facía o que el lle ordenaba".
O cadáver foi localizado nunha zona de difícil acceso, á que supostamente o transportaron tras acabar coa súa vida nun lugar sen determinar
Neste "plan perfectamente orquestrado" para matar á vítima, continúa, "o único que fai —a súa patrocinada— é ir buscala" porque "el mándalle" facelo. Apunta ás "contradicións" do home durante o xuízo oral, a que a condenada non tiña "ningún móbil" para matala porque non tiña unha "relación pésima" coa vítima como apuntou a súa exparella, e insiste en que os indicios non constitúen proba de cargo plena porque se basean no que ela fixo, que era o que el lle ordenaba".
En coincidencia co apuntado no informe forense e recordado pola defensa do home, sostén que as feridas foron provocadas por unha mesma arma e que o crime foi cometido por unha persoa, que na súa opinión non pode ser a súa defendida porque "fisicamente é imposible", naquel momento pesaba 45 quilos e a constitución física da vítima case duplicaba este peso.
Solicita ademais que se revise a declaración dos forenses para determinar con claridade que non había dúas persoas no momento dos feitos.
