Este mércores, 22 de agosto, cúmprense dous anos da morte da moza Diana Quer, un caso que copou as páxinas e programas de sucesos pero que serviu tamén para abrir un debate ao redor da prisión permanente revisable, cuxa derrogación, esixida por moitos grupos, quedou conxelada no Congreso.
Foi na madrugada do 22 de agosto de 2016 cando Diana, que tiña 18 anos, foi vista por última vez na Pobra do Caramiñal, onde habitualmente veraneaba, nesa ocasión coa súa nai e a súa irmá Valeria. Ás 8.30 horas desa mañá, a súa proxenitora denunciou a desaparición.
Tras dezaseis meses de incerteza, a Garda Civil, que desde o primeiro momento puxo aos seus mellores axentes especializados á fronte da investigación, detivo o 29 de decembro do ano pasado ao presunto autor da morte de Diana, un home que intentara secuestrar e agredir sexualmente uns días antes a outra muller.
Trátase de José Enrique Abuín, o Chicle, no cárcere desde entón e en espera de sentar no banco ante un xurado popular, acusado os delitos de homicidio ou asasinato, detención ilegal e contra a liberdade sexual.
O autor estaba cerca, en concreto en Rianxo, pero chegar ata el non resultou fácil. A ausencia de indicios, de probas, alargou tanto as pescudas que o xuíz pechou provisionalmente a instrución, pero os axentes da Unidade Central Operativa (Uco) e da Policía Xudicial da Garda Civil de Galicia non desistiron.
A proposta de derrogación da prisión permanente atópase 'conxelada' no Congreso ante o pouco interese dos principais grupos por abordar un asunto espiñento
Ningunha pertenza da moza achouse nas zonas rastrexadas, en batidas ás que, incluso, sumouse a infantería de Mariña. Finalmente, só se atopou, tres meses logo da desaparición, o terminal móbil da moza, un iPhone branco que, en principio, non arroxou ningunha proba contundente.
De todos os xeitos, segundo subliñaron no seu día os responsables da Uco, cando apareceu o teléfono móbil de Diana, preto da fábrica na que logo se achou o seu corpo, confirmouse a hipótese de que alguén lla levou pola forza.
Sen pegada algunha nin rastro de ADN co que contar, os investigadores non cejaron no seu empeño e chegaron a analizar e contrastar uns dous millóns de rexistros de chamadas ou conexións telefónicas de 250.000 liñas de teléfono detectadas, ademais de interrogar a unhas 400 persoas, moitas como testemuñas e algunhas como posibles sospeitosas.
E mentres traballaban, o caso de Diana Quer protagonizou durante meses os programas da mañá das diferentes cadeas de televisión, nun dos casos máis mediáticos en España.
Aínda que o Chicle estaba entre os sospeitosos, non foi ata o 25 de decembro de 2017, e tras a denuncia dunha muller que dixo ser vítima dun intento de secuestro, cando se estreitou o cerco ao redor daquel, que confesou os feitos e conduciu á Garda Civil ata o lugar onde arroxara o cadáver, un pozo dunha nave industrial na parroquia de Asados, en Rianxo.
O caso serviu para unir a pais de mozas desaparecidas e asasinadas, entre eles o de Diana, o de Mariluz Cortés (a menor asasinada hai dez anos en Huelva) ou o de Marta do Castillo, desaparecida en Sevilla en 2009, para reclamar que non se derrogase a prisión permanente revisable.
Este mesmo martes, Juan Carlos Quer, o pai de Diana, ademais de pedir que o "legado" da súa filla sirva para evitar novas vítimas, volveu apostar por manter vixente a prisión permanente revisable. Con ela, segundo creen estes pais, "criminais extremadamente perigosos" non sairían en liberdade ata que os expertos considerasen que estaban plenamente rehabilitados.
Non dubidaron en acudir ao Congreso para manifestar o seu desexo de manter esta figura e trasladaron a súa petición a todos os grupos parlamentarios. Algúns, como o PP, apoiáronlles de forma expresa.
De momento, na Cámara Baixa todo está paralizado. De feito, a proposta de derrogación desta figura, que foi impulsada polo PNV e que superou os seus primeiros trámites no Pleno, atópase conxelada ante o pouco interese dos principais grupos por abordar un asunto espiñento, que confían en que resolva o Tribunal Constitucional.
