O arquitecto galego Domingo Pellicer, catedrático de Construcións da Universidade de Navarra, faleceu este martes en Pamplona. Pellicer, nacido en Vigo en 1949, era profesor da Escola de Arquitectura desde 1973 e compaxinou o seu labor académico co exercicio profesional, así como coa investigación centrada na construción con formigón.
Licenciouse en Arquitectura na Universidade de Navarra en 1973, onde obtivo o doutoramento en 1977, coa tese Tecnoloxía dos formigóns estruturais e desde 1974 foi axudante da materia Construción II, da que foi responsable a partir de 1978.
Ademais do seu labor docente neste centro, impartiu clases na Universidade de Sevilla e na da Coruña, así como na Politécnica de Madrid, onde obtivo a cátedra de Construcións Arquitectónicas en 1986. Desde 1989 e ata a actualidade foi profesor ordinario desta materia na Universidade de Navarra.
É autor de varios libros sobre a súa especialidade e publicou 'De bispos e meigas', unha obra relacionada con Santiago de Compostela e o Camiño
Como investigador levou a cabo varios proxectos sobre construción con formigón e é o autor de varios libros. Compatibilizou esas actividades co exercicio profesional no campo da edificación arquitectónica, desenvolvendo vivendas unifamiliares e colectivas, edificios universitarios, centros de ensino, naves industriais, así como rehabilitacións e reformas, e actividade pericial. Ademais, foi consultor na construción e rehabilitación de varios proxectos, entre eles a edificación do Museo Guggenheim.
A súa admiración pola arte románica, polo Camiño de Santiago e pola historia da Alta Idade Media, unidas á súa afección á literatura, levouno a escribir De bispos e meigas, unha obra relacionada con Santiago de Compostela e o Camiño.
O director da Escola de Arquitectura, Miguel A. Alonso del Val, afirma que o falecemento de Domingo Pellicer "supón a desaparición dunha das persoas que máis contribuíron ao desenvolvemento da escola, tanto desde a docencia como catedrático de construción como desde a subdirección da mesma, con especial implicación na posta en marcha dos estudos de Arquitectura Técnica".
"Todos o recordaremos como unha figura de xesto afable e humor con retranca de galego confeso, que exercía de autor literario en cantas ocasións se lle propuñan. Fixo da escola, a súa casa, e do seu saber, un servizo á docencia e á profesión desde a súa condición de perito", engade.
