No municipio da Teixeira, na Ribeira Sacra ourensá, vive Lucio Ballesteros, un home de 89 anos que reside no "seu ovniporto", na aldea de Montoedo.
Ballesteros é músico, escritor, creador e sobre todo coñecido por vivir tocar no seu saxo nesta especie de prato volante, un complexo case "hermético", propio dunha película de ciencia ficción que respira tranquilidade.
O seu creador, que pertence a un grupo de risco pola pandemia do covid-19, mantén as normas de distanciamento, e afronta o distanciamento cun calculado pragmatismo.
"Non penso nese patógeno. Se eu non me meto con el, el non se vai a meter comigo", di a Efe. Recoñece que o que peor leva do enclaustramiento, é o ter que cociñar. "Non me gusta moito", recoñece.
A idea de construír a máquina que loce no seu xardín non a puxo en marcha ata establecerse en Montoedo, parroquia do concello da Teixeira, unha vez retirado do oficio de técnico electrónico de TVE. En total, dedicou "dous anos e medio" a montar a cúpula, que cualifica de única "no mundo".
O seu soño agora pasa por acabala, pois a construción non é un desexo de adulto, menos para un soñador empedernido: "Téñoa na miña cabeza desde neno, así que imaxinen, piloteina centos de veces na miña mente", relata.
No biblioteca particular acumula máis de cen vídeos, con 41 temas científicos, libros, e os seus "inventos", pois non só conta cun, aínda que o que acapare todas as miradas e flashes sexa de xeito permanente o de maiores dimensións.
A nave que está situada diante da súa casa, de aluminio e metacrilato, consta de vinte metros de diámetro e leva 64 radios intercambiables. Está preparada, detalla Ballesteros, para funcionar coa axuda de dúas placas solares de ata 280 watts cada unha e un xerador estático, que operaría, segundo os estudos nos que se baseou, "as 24 horas dos 365 días do ano".
Nese imaxinario que conserva e que lle axuda a afrontar todas as etapas da súa existencia, a súa "ovnipuerto" sería "autónomo" e tería unha capacidade de "ata 32 pasaxeiros". Aínda que "esa non é a finalidade", apresúrase, risueño, a explicar.
Polo momento, son aínda poucas as persoas que puideron acceder ao seu interior, entre elas os cineastas Simone Saibene e Xoel Méndez, autores do documental 10/7. O título non é baladí. Trátase do nome dun planeta anhelado por Lucio, ese a o que dedicou unha das súas obras, Unha regresión cara ao saber, un mundo sen xefes, onde non hai diñeiro nin desconfianza que campe ás súas anchas, polo tanto tampouco ambición e vaidade.
