A repartición das estrelas Michelín é todos os anos unha cuestión á que acompaña certa polémica. Na tradicional prudencia galaica non entra cuestionar o que deciden os inspectores, aínda que un humildemente volva confesar este ano que non entende como continúan algúns coa estrela e como non se incorporan outros que superan a algún deses agraciados coa estrela.
Nesta páxina encomiamos non hai moitas semanas a magnífica cociña, a sala, o servizo e o encanto do lugar, Porto Barizo, das Garzas, á mantenta dunha cenacon uns vellos amigos. Hai que ir ata alí. Aquí contamos o goce doutra cea no Retiro dá Costiña, en Santa Corda. Con isto quero dicir que podemos compartir criterios; iso permítenos ser libres para expresar as discrepancias.
Citaremos de novo as clamorosas ausencias do Galileo, na estrada de Trives, á saída de Ourense, e de Nito, na baixada á praia de Area, en Viveiro. Pódense propor outros para comparalos con algún dos agraciados, aínda que un ntiene a sospeita de que en Galicia os inspectores da Michelin só recoñecen un tipo de cociña, de sala e de menú.
Non está reflectido no firmamento das estrelas galegas de Michelin o que é a pluralidade da mellor cociña do país. Se algún establecemento en Pontevedra rompía a norma desa uniformidade,que un servidor detecta nos recoñecementos en Galicia, era Rotilio, que responde casualmente a looque entendemos por cociña galega. Pois xa non está.
Abstéñome de citar establecementos cuxa permanencia sorperende na gloria de libro vermello. Asombra máis a permanencia dalgún, despois de que retiren a estrela á magnífica cociña da Taberna de Rotilio. Superior en produto e elaboración a algún que continúa coa estrela. Casa Pardo na Coruña é o que presenta un perfil máis diferenciado, máis propio do país, do que un sospeita gústalles premiar aos do obeso pneumático.
Flavio Morganti, o home do Galileo, deduzo, por algunha conversación que mantivemos, que pasa olímpicamente das condecoracións que lle conceda o boneco dos michelines.Pero a súa cociña é autenticamente innovadora e creativa. O servizo e a sala están moi coidados. Nito é probablemente o buque insignia do que entendemos como cociña galega do mar. Pola excelencia dos seus produtos e pola cociña. A sala, a mantelería, vaixela, cristalería, servizo e adega responden a ese mesmo obxectivo da excelencia.
Sen pasar por Nito e o Galileo non se forma unha idea completa do que é hoxe a gastronomía galega. A innovación e a fusión de culturas gastronómicas no Galileo.O bo reflexo do que significa a incorporación desa Galicia que emigrou a Europa e decidiu regresar un día para traballar nesta terra, incorporando o que descubriron. Fixérono seu. Noso.
