Os españois engordan ata 4 quilos nas festas de Nadal

Os españois engordan entre 2 e 4 quilos durante o Nadal, vítimas da fame hedonista que se produce pola tentación que provocan certos alimentos, xeralmente ricos en calorías, graxas e azucres, cuxa inxesta xera pracer, segundo o catedrático da Universidade de Santiago, Carlos Diéguez.

Aínda que ata agora atribuíase falta de vontade o feito de non poder resistirse á comida, a evidencia científica revela que ninguén escapa ao comer por pracer.

O desexo cara aos alimentos vén xerado por mecanismos de recompensa do cerebro que se activan a través de neurotransmisores como a dopamina, explicou hoxe en rolda de prensa o doutor Carlos Diéguez, do Centro de Investigación Biomédica e Rede-Fisiopatoloxía da Obesidade e a Nutrición (CIBERobn).

"Isto non só desencadea o noso apetito, senón que fai, ademais, que a inxesta de alimentos nos produza pracer", sinalou este catedrático da Universidade de Santiago de Compostela.

Cada día vémonos obrigados a adoptar ata 220 decisións alimentarias, das que só 19 se toman de xeito consciente.

Estas decisións non sempre son as máis apropiadas para conservar o noso peso, xa que non só responden a necesidades fisiolóxicas, senón que en gran parte son respostas a impulsos cerebrais que activan mecanismos de pracer.

Por iso, os expertos diferencian entre fame fisiolóxica e fame hedonista.

"Na evolución humana dimos un mal paso, xa que do 'homo sapiens' chegamos ao 'homo obeso", sinalou o doutor Diéguez, quen advertiu sobre "a pandemia da obesidade" que afecta tamén a España, que se atopa xa ao mesmo nivel que Alemaña ou Estados Unidos.

Pero, ¿Por que se engorda? Na maioría dos casos vén asociado a un desequilibrio entre a inxesta de alimentos e o gasto enerxético.

En condicións normais, unha persoa, entre os 25 e os 65 anos, vai inxerir nos próximos 30 ou 40 anos unha media de 20.000 quilos de comida e, "a pesar diso, os cambios de peso corporal son relativamente pequenos", o que "fala a favor do ben que funciona o corpo humano".

Pero "pequenos desequilibrios no día a día van levar un aumento do peso", explicou.

"Por exemplo, medio croissant ao día de exceso sobre o que debemos comer é suficiente para que ao cabo dun ano gañemos 3 quilos ou ao cabo de dez anos, trinta quilos".

Este investigador asegurou que o mecanismo que fai que comamos máis ou menos "é bastante complicado".

"Son circuítos que ocorren a nivel de sistema nervioso central, que intentan dicirnos cando e que temos que comer para poder sobrevivir".

E todo iso procésase no cerebro, que tamén nos empuxa a comer por pracer.

"Cando nos poñen unha bandexa de queixo logo dunha comida copiosa, canto máis comemos máis queremos comer porque cada anaco que inxerimos actívanos uns circuítos neuronais que nos empuxan a comer máis". E o mesmo pasa cos bombóns ou outros alimentos.

Pero é que, ademais, prodúcese un condicionamento que nos di que se comemos chocolate imos ter unha sensación de pracer. E todo iso ocorre en ausencia de necesidade enerxética.

"É como se tivésemos dous cerebros; un ligado ás nosas necesidades nutricionais, e outro ao pracer para comer", indicou este investigador, quen precisou que o efecto recompensa da comida "ten moito que ver co fracaso das dietas".

A adicción á comida ou a algúns tipos de alimentos en determinados suxeitos está relacionada coa activación de grupos neuronais no sistema nervioso central, que liberan dopaminas.

Así, en suxeitos obesos hai un compoñente de adicción á comida "relativamente importante", que varía entre o 15 e o 25 por cento.

O doutor Diéguez recoñeceu que evitar a inxesta hedónica é "complicado", xa que non existen fármacos para iso, polo que a única vía é incorporar cambios na conduta, a través de mecanismos ou estratexias que leven un menor compoñente de pracer na comida.

O investigador puxo de relevo os "extraordinarios beneficios" que reporta calquera baixada de peso nunha persoa obesa, de tal forma que unha diminución de cinco centímetros da cintura "diminúe en gran medida" o risco de diabetes e de eventos cardiovasculares.

Sobre a importancia dos cambios de conduta incidiu tamén a doutora María Sáinz, presidenta da Fundación de Educación para a Saúde, quen considerou que moitas veces o problema está "cando se come en exceso e en solitario".

Esta doutora insistiu tamén en que á pandemia de obesidade hai que sumar unha pandemia de sedentarismo.

Comentarios