A decisión do Tribunal Supremo de sentenciar a Iñaki Urdangarin a cinco anos e dez meses de prisión sitúa ao esposo da infanta Cristina ao bordo do cárcere e de converterse no primeiro parente do Rei que pasa a estar entre reixas.
A condena ao marido da infanta Cristina, rebaixada en cinco meses respecto do que ditou a Audiencia Provincial de Palma, supón un fito na contorna da Coroa, posto que ata agora ningunha persoa vinculada con ela viuse ante a tesitura do encarceramento.
O cuñado de Felipe VI, nacido en Zumarraga (Gipuzkoa) e que o 15 de xaneiro cumpriu 50 anos, deixou de pertencer á Familia Real en xuño de 2014, ao mesmo tempo que a súa esposa e a infanta Elena, coincidindo coa substitución no trono. Con todo, xa en decembro de 2011 apartóuselle das actividades oficiais, pouco antes de que fose imputado polos seus negocios en Nóos xunto ao seu socio, Diego Torres.
Desde entón, a brecha de Urdangarin co Rei Juan Carlos e co herdeiro á Coroa empezou a agrandarse ante o dano que a súa conduta estaba a xerar á institución nun contexto de crise económica e de enfado cidadán pola corrupción.
Ninguén imaxinaba o desenlace xudicial de Urdangarin e a súa defenestración cando, fai algo máis de dúas décadas, irrompeu na vida dos Borbóns por mor do seu noivado coa infanta Cristina. Por entón era un dos xogadores máis renombrados do balonmán español, co que gañou unha medalla de bronce en Atlanta 96, cando coñeceu á infanta.
O 4 de outubro de 1997 contraeron matrimonio en Barcelona no medio da percepción xeneralizada de que se trataba dunha parella idílica que reforzaba a boa imaxe da Coroa e, nese contexto, o Rei Juan Carlos concedeu á súa filla o título de duquesa de Palma.
Fincados na capital catalá, Urdangarin deixou o balonmán en 2000 para preparar o seu salto ao mundo laboral cun máster en administración. A súa estrea no campo da empresa foi como director de Planificación e Desenvolvemento de Octagon Esedos, unha empresa de mercadotecnia deportivo, e en 2003 pasou a desempeñar a mesma función na matriz do grupo Motorpress Ibérica.
En paralelo, a súa fama de estrela deportiva abriulle as portas do Comité Olímpico Español (COE), primeiro como membro e logo como vicepresidente primeiro (2004-2005).
Cunha imaxe social intachable, o xenro do Rei Juan Carlos viuse reforzado para penetrarse no mundo dos negocios e facer diñeiro á marxe da súa función na Familia Real. Foi cando embarcouse en 2004 con Torres na fundación do Instituto Nóos, o xerme do seu descarrío unha vez que se constatou que obtivo de forma irregular varios millóns de euros procedentes de diversas administracións públicas.
Urdangarin ocultou boa parte do diñeiro a través da empresa Aizoon, da que era titular ao 50 por cento coa infanta Cristina, finalmente absolta no caso.
Ante as primeiras sospeitas en febreiro de 2006 de que o negocio cheiraba mal, Urdangarin deixou Nóos a instancias da Casa do Rei e pasou a traballar como conselleiro en Telefónica, primeiro en España e, a partir de 2009, en Washington, onde se mudou coa súa esposa e os seus catro fillos: Juan, Pablo, Miguel e Irene.
Foi durante a súa estancia en Estados Unidos cando o xuíz José Castro empezou a investigar os negocios de Nóos, o que levou á Fiscalía Anticorrupción de Baleares a rexistrar a sede do instituto en novembro de 2011. Ese foi o detonante que levou a Zarzuela a apartar a Urdangarin das actividades oficiais da institución pola súa falta de ejemplaridad.
O posterior traslado do matrimonio a Xenebra, logo dun breve paso por Barcelona unha vez desligado de Telefónica, tratou de afastar o foco sobre Urdangarin, pero a investigación xudicial foille empuxando cada vez máis cara a unha condena que este martes ponlle ás portas de prisión.
