A última vez que aplaudín foi a Marcos Llorente e só por iso merezo apodrecer no inferno. Non respondín a ningunha das convocatorias para saír ao balcón. Talvez inflúa que non teño balcón. E que viva nunha rúa estreita e case sen veciños. Ás veces, ás oito, escoito pandeiretas ao lonxe. Non sei se é a morte chamando por min ou un tributo aos sanitarios. Cando fico na casa, a única compaña é a de Bimba, a gata da veciña, que gabea polo muro da terraza na procura de paxaros. Bimba é xorda e branca e non escoita as pandeiretas. Por xorda, non por branca. Por gata, e non por xorda, tampouco sabe do coronavirus. Semella feliz.
