Lou Reed foi o enfant terrible do rock durante a segunda metade do século XX. Impulsado por Andy Warhol, completou unha carreira iconoclasta dende o individualismo e a fidelidade case suicida á terna de sexo, drogas e rock and roll. Anthony DeCurtis desvela en Lou Reed: una vida as obsesións e penurias dun xenio que nunca deu o brazo a torcer.
O canon existe e os clásicos existen. Moitos estarán en desacordo con tan contundente afirmación, que leva xa un cuarto de século no candil da crítica grazas a O canon occidental de Harold Bloom. Foi o crítico de Yale, precisamente, un dos grandes responsábeis do prestixio crítico de Iris Murdoch, á que chegou a incluír ao pouco do seu pasamento entre as cen mentes literarias máis poderosas da historia da humanidade
Algunas noches, en la soledad de mi habitación, veo vídeos. Hay cosas peores. Y el otro día una cosa llevó a la otra y acabé escuchando a Stephen Fry –Los amigos de Peter, Wilde, Jeeves, Blackadder o El Hobbit– protestando contra la dictadura de lo políticamente correcto. O, mejor dicho, contra la corrección política llevada a la exageración demencial
Si los gobernantes tienen esa misma creencia y defienden la España del futuro moderna y tecnológica, también fortalecen la salud de la patria
