Luis Tosar, un personaxe posuído polo rancor en 'Quien a hierro mata'
O actor lucense explica nunha entrevista con Efe, que máis que de vinganza Quien a hierro mata fala de rancor: "A vinganza ao final é un acto que se comete pero o rancor é un proceso e un estado de ánimo" que, no seu caso- apunta- estaba moi lonxe do seu momento vital: "Cando es papá hai cousas que che expoñen algunha reserva". Por iso non lle foi fácil dicir si ao personaxe. Hai que ver a película para entender as súas palabras, sobre todo, a escena do final: "Esa imaxe -sincérase Tosar- foi o motivo polo que tardei en dicir que si, era unha enerxía que non me resultaba... agradable".
Galego, dos artistas que marcan a súa 'galeguidade' en cada cousa que fan, Tosar (Lugo, 1971) é un actor 360, con tres premios Goya de sete nomeamentos, capaz de dramas e comedias, musicais ou cine histórico, que o mesmo aterroriza desde as catro paredes dunha cela que conmove ata a bágoa tratando de salvar a vida a un bebé na selva colombiana.
Esta vez, Paco Plaza consegue del unha mestura poderosa: é un pai e marido amoroso, boa xente, traballador paciente e exquisito, pero tamén vingativo e desapiadado no ataque, coa paciencia dun réptil. Moitos 'Marios' que Tosar recoñece sacar adiante con moito esforzo. "O que nos interesaba é que, en todo momento, calquera dos Marios dos que falas fose o máis verosímil posible, porque cada un deles representa os momentos diferentes da peli en xeral. Porque había distintos ámbitos: da certa placidez do comezo, respiras a tensión de que vai ocorrer algo (...), ata que inicia un camiño cara á escuridade".
"Todo vai adoptando un certo nivel de paranoia, pero non só el, tamén os Padín se dan unha viaxe salvaxe ao longo da película", comenta Tosar. Quien a hierro mata transcorre nun pobo da costa galega onde todos se coñecen; Mario (Tosar), é un home exemplar que traballa nunha residencia de anciáns onde lle toca coidar a Antonio Padín (Xan Cejudo), o narco local que acaba de ingresar cunha enfermidade dexenerativa. Así como o pai perde facultades, os seus fillos Kike (espectacular Enric Auquer) e Toño (Ismael Martínez) encárganse desastrosamente do negocio, ata o punto de que a policía lles desbarata un golpe e Kike acaba no cárcere e endebedado cun narco colombiano; mentres o seu ancián pai non quere saber nada, Mario dedícase a coidar da súa esposa, Marta (María Vázquez) a piques de dar a luz.
Cunha banda sonora máis que reseñable, a cargo da debutante mallorquina Maika Maikovski, Quien a hierro mata saíulle a Plaza hiperrealista, cando non escatológica, e moi violenta, "case coreana" concede. Hai persecucións rodadas sen dobres, e tiroteos. Tamén hai un parto que é auténtico e unha morte que acabou sendo real, a do actor Xan Cejudo, non sen antes baleirarse no papel de Antonio Padín: "Xan foi unha das primeiras que eu atopei en Santiago de Compostela cando me fun alí a vivir, deume clase, compartimos teatro xuntos.... Traballamos en bastantes ocasións e logo as nosas carreiras dispersáronnos. Él estaba retirado, vivía nunha residencia e foi unha marabilla, moi emocionante. Sobre todo pola ilusión de Xan, que era moi especial: estar outra vez activo e cun personaxe perfecto para el", di Tosar sobre o compañeiro falecido.
Praza di que Quien a hierro mata é só un paréntese e un "acto de egoísmo" porque lle pareceu "tan boa" que quixo facela el, pero volverá ao terror xa, na próxima. A cinta distribuiraa Netflix, que quedaron encantados da resposta do público con Verónica.