Borrell encabezará a lista do PSOE ás eleccións europeas do 26 de maio
O PSOE abriu hai unha semana o seu proceso de elaboración de listas e aprobaraas definitivamente nun Comité Federal o 17 de marzo
O ministro de Asuntos Exteriores, Josep Borrell, encabezará a lista do PSOE ao Parlamento Europeo (PE) nas eleccións do próximo 26 maio, confirmaron a Efe fontes da dirección do partido. O PSOE abriu hai unha semana o seu proceso de elaboración de listas e aprobaraas definitivamente nun Comité Federal o 17 de marzo.
O nome de Borrell para encabezar a candidatura ás europeas empezou a soar o pasado mes de novembro e o propio presidente do Goberno, Pedro Sánchez, subliñou que podería ser un "extraordinario candidato" nunha entrevista con Efe en xaneiro. Vinculado ao proxecto co que Sánchez gañou as primarias e o 39 Congreso de 2017, Borrell foi nomeado por este ministro de Asuntos Exteriores en xuño de 2018, tras o triunfo da moción de censura contra Mariano Rajoy.
Fontes da súa contorna aseguraban entón que Borrell, que en abril cumprirá 73 anos, non quería ser ministro, e sinalaban agora que tampouco quería encabezar a lista ao PE. Nos últimos días especulouse con que podería ser o número un da lista do PSOE ás xerais por Barcelona, para plantar cara á candidata de Cs, Inés Arrimadas.
A súa posición moi crítica co procés independentista catalán e a súa participación en manifestacións e debates para rebater os argumentos dos soberanistas conferíronlle un especial principio de autoridade entre os seus e tivo ademais unha destacada participación na campaña de Miquel Iceta para a presidencia da Generalitat nas eleccións autonómicas do 21 de decembro de 2017.
Nacido en Pobla de Segur (Lérida), o 24 de abril de 1947, Josep Borrell Fontelles foi ministro de Obras Públicas con Felipe González (1991-1996), deputado no Congreso desde 1986 a 2000, presidente do Parlamento Europeo (2004-2007) e presidente do Instituto Universitario Europeo (2010-2012). É enxeñeiro aeronáutico pola Universidade Politécnica de Madrid e doutor en Ciencias Económicas pola Complutense de Madrid.
Tras licenciarse en Enxeñería, marchou a Israel para traballar nun kibbutz, onde coñeceu á que foi a súa esposa, a francesa Carolina Mayeur. En 1975 ingresou no PSOE onde foi membro da súa Comisión de Enerxía da Secretaría Federal e da Comisión Executiva Rexional da Federación Socialista Madrileña (FSM).
Tras a vitoria socialista de outubro de 1982, foi secretario xeral do Orzamento e Gasto Público e en febreiro de 1984 secretario de Estado de Facenda. Nas xerais de xuño de 1986 foi elixido deputado e desde entón conseguiu sucesivas reeleccións nas de 1989, 1993, 1996 e 2000. Durante a súa etapa como secretario de Estado de Facenda tiveron especial repercusión os expedientes levantados a Lola Flores, Pedro Ruiz ou Marujita Díaz.
No 34 Congreso do PSOE, en xuño de 1997, foi elixido para a nova Comisión Executiva liderada por Joaquín Almunia, tras renunciar á Secretaría Xeral Felipe González. Nas primarias do PSOE para a designación do candidato presidencial, en abril de 1998, gañou fronte ao seu opoñente, o secretario xeral Almunia. Con todo, o 14 de maio de 1999 renunciou como candidato á Presidencia do Goberno, como consecuencia do caso Huguet-Aguiar, dúas persoas da súa confianza investigados por fraude fiscal e suborno.
En xuño de 2004, foi elixido eurodeputado como cabeza de lista do PSOE a estes comicios e o 20 de xullo foi elixido presidente do Parlamento Europeo ata xaneiro de 2007, tras un acordo do Grupo Socialista co Popular, que ostentou a presidencia a segunda parte da Lexislatura.
En xaneiro de 2010 foi nomeado presidente do Instituto Universitario Europeo con sede en Florencia, cargo do que dimitiu en abril de 2012 debido a un conflito de intereses en tanto que tamén formaba parte do Consello Asesor Internacional da empresa Abengoa, dedicada ao desenvolvemento tecnolóxico sostible nos sectores de enerxía e medioambiente.