O cume climático prolonga as negociacións, pero acariña un acordo
O cume climático de Madrid prolongará as negociacións para tratar de lograr un amplo consenso, pero acariña un acordo que aposta por aumentar a ambición para reducir as emisións de gases de efecto invernadoiro e cumprir co Acordo de París.
Aínda persisten con todo moitas diferenzas en asuntos crave da negociación, entre eles o artigo 6 do Acordo de París, de 2015 que regula os mercados de carbono, unha das principais ferramentas dos gobernos para reducir as emisións de dióxido de carbono á atmosfera.
Algunhas partes inclínanse xa por pechar un acordo moi xeral sobre este artigo e aprazar as cuestións máis técnicas para outra cita.
Durante as últimas horas volveron a circular os borradores cos que están a traballar os negociadores, nos que se plasma xa a urxencia de aumentar a ambición climática e de responder as necesidades dos países en desenvolvemento ante a ameaza do cambio climático.
O último borrador expón a necesidade tamén de proporcionar información sobre as contribucións nacionais (os compromisos firmes que cada país está disposto a asumir) que deberán ser revisadas á alza de acordo co pacto de París, que entra en vigor en 2020.
A PRESIDENCIA CHILENA DE LA CUMBRE, OPTIMISTA
Andrés Landerretche, portavoz da Presidencia chilena da COP25, compareceu ante os medios de comunicación para expresar o seu "optimismo" sobre a posibilidade de alcanzar un acordo no tramo final da Conferencia.
"Os ollos do mundo están postos sobre nós e queremos chegar a un acordo pasen as horas que pasen", manifestou o portavoz chileno, quen recoñeceu que as negociacións son "moi difíciles", pero, asegurou, "non sairemos de aquí sen un bo resultado".
O representante da Presidencia informou da situación das negociacións despois de que os ministros que traballaran como "facilitadores" culminasen o seu labor e trasladasen ás partes as súas propostas.
Previamente, a ministra española en funcións para a Transición Ecolóxica, Teresa Ribera, unha das mediadoras, sinalou que chegaran "ata onde podiamos chegar" e agora tocaba "alcanzar o consenso ou o equilibrio", que debería sentenciar en que punto pódese chegar a un acordo e en cales non.
Segundo Ribera, hai que deixar claro "cales son os elementos nos que é imposible chegar a un acordo e identificar os puntos no que se pode ceder ou non".
A NEGOCIACIÓN CONTINÚA
A xornada deste venres estaba programada como a última da COP25, pero é habitual neste tipo de citas que a negociación se prolongue durante a madrugada ou incluso ata o fin de semana.
Non é unha tarefa fácil garantir que as grandes ferramentas dos gobernos para a redución das emisións de dióxido de carbono sexan suficientemente transparentes e fiables desde o punto de vista da contabilidade dos créditos e permisos para contaminar, pois o seu funcionamento é moi complexo.
Ademais os pequenos Estados insulares, especialmente en zonas do Pacífico e o Caribe e outros países especialmente vulnerables sen apenas recursos, reivindican máis axudas aos ricos para afrontar unha crise climática da que non senten responsables e da cal serán os máis prexudicados.
As friccións entre países veñen tamén ao lado da ciencia porque non todos queren plasmar nos documentos compromisos máis ambiciosos e baseados nas evidencias científicas que alertan dos graves danos que afrontará o planeta se o aumento da temperatura excede 1,5 graos este século.
Mentres se suceden as negociacións no recinto feiral de Madrid, nas exterior decenas de mozas protagonizaron unha sentada para denunciar a ausencia de avances nas negociacións e a "desconexión" entre as delegacións oficiais e as demandas sociais nas rúas.
O movemento xuvenil Fridays For Future, que estivo por primeira vez nun cume deste tipo, lamentou que a COP25 "non serviu de nada, e non só iso, senón que estamos a ver retrocesos".
Xunto á sede da Conferencia, un grupo de activistas da organización Greenpeace descolgaron esta mañá varias pancartas para pedir aos políticos máis acción fronte ao cambio climático.
En paralelo " zona azul" –xestionada pola ONU e onde se suceden as negociacións oficiais– a "zona verde", aberta á participación social, mobilizou durante estas dúas semanas a máis de 30.000 persoas, con máis de 600 actividades protagonizadas por mozas, ong, ministerios, institucións e empresas, segundo o Ministerio español para a Transición Ecolóxica.