O TS rexeita a entrega de Puigdemont e retira as euroordes contra os fugados

O xuíz do Tribunal Supremo, Pablo Llarena, rexeitou a entrega a España do expresidente Carles Puigdemont só polo delito de malversación, ao retirar a euroorden que pesaba contra el, o que abre a porta a que o exidirigente catalán permaneza ata 20 anos fóra do noso país.

Llarena responde así á decisión da Audiencia Territorial de Schleswig-Holstein que hai unha semana resolveu a favor da extradición de Puigdemont por un presunto delito de malversación de fondos, pero non por un de rebelión, tal e como solicitaba o xuíz.

Nun auto, o maxistrado retira a orde europea e internacional de detención que pesa sobre o expresidente catalán, o que significa que terá plena liberdade de movementos no estranxeiro.

Pero non poderá regresar a España, xa que sería automaticamente arrestado -ao estar vixente a orde de detención nacional- ata pasados 20 anos, o que tarda en prescribir o delito de rebelión.

Trátase da segunda vez que o xuíz retira unha euroorden (OEDE) contra Puigdemont, unha vez que o pasado decembro fixo o mesmo cando o exdirigente catalán estaba en Bélxica, ante o escenario de que as autoridades deste país acernasen a posibilidade de xulgarlle por todos os delitos que se lle imputan.

De feito, o xuíz tamén retira as ordes europeas e internacionais de detención contra os exconsejeros fuxidos Antoni Comín, Clara Ponsatí, Lluís Puig e Meritxell Serret, ademais da da secretaria xeral de ERC, Marta Rovira.

Con todo, estas ordes pódense reactivar no futuro e, incluso, ditar outras novas.

Llarena faio porque as decisións de Bélxica -sobre tres exconsejeros- e Alemaña respecto de Puigdemont "non só cortocircuitan a operatividade do instrumento de cooperación internacional que impulsamos, senón que deterioran indebidamente a indiciaria apreciación de responsabilidade que recolle a investigación e un auto firme de procesamiento".

Estas ordes pódense reactivar no futuro e, incluso, ditar outras novas

No seu auto, o xuíz carga contra "a falta de compromiso do Tribunal Rexional Superior de Schleswig-Holstein" cuns "feitos que puidesen quebrantar a orde constitucional español".

Respecto diso, estima que coa súa decisión anticiparon un enjuiciamiento para o cal non teñen cobertura normativa, sen suxeitarse nin aos preceptos da decisión marco sobre a orde de detención europea, nin á xurisprudencia do Tribunal de Xustiza da UE, nin ao Manual sobre a euroorden da Comisión Europea.

Para Llarena, os xuíces alemáns deberían haberse limitado a comprobar se os feitos descritos pola xurisdición española están contemplados na súa lexislación e non a abordar "o definitivo xuízo de subsunción dos feitos nos tipos penais" e "desde unha conclusión pechada de como se desenvolveron os feitos ou de cales foron as intencións que puideron guiar aos partícipes".

"Ao actuar dese modo, o Tribunal de execución alemán adiantou un enjuiciamiento que non é coherente coa cristalización progresiva da imputación, e faio desde un posicionamento desacertado", agrega o xuíz.

Segundo o auto, o tribunal alemán chega a dar un valor de proba definitivo á versión de Puigdemont sen que se poida confrontar co resto das probas do procedemento nin someterse a contradición coas acusacións acudidas na causa.

Ao actuar dese modo, o Tribunal de execución alemán adiantou un enjuiciamiento que non é coherente coa cristalización progresiva da imputación

O relevante aos efectos de manter a petición de colaboración, di o xuíz, é que o tribunal alemán "nin legal nin materialmente pode abordar un xuízo sobre a forza incriminatoria dunhas probas que non están ao seu alcance, nin pode tampouco realizar un xuízo definitivo de subsunción dos feitos que se imputan nos diferentes tipos penais".

Así mesmo, o xuíz sostén que o tribunal de Schleswig-Holstein estaba obrigado a expor unha cuestión prejudicial ante o Tribunal de Xustiza da Unión Europea (TJUE) porque para que fose vinculante debería habelo feito Alemaña, xa que se fose exposta por España sería puramente consultiva, como así establece as conclusións do Avogado Xeral do TJUE do 16 de maio de 2018.

Máis aínda cando o Tribunal Supremo español, como órgano emisor da euroorden, non só non pode dirixirse a Europa para expor devandita cuestión senón que non pode recorrer a decisión das autoridades xudiciais alemás ante ningunha instancia.

Llarena ampárase nas dúbidas interpretativas que se houberon de facer presentes ao tribunal alemán, na propia posición do fiscal xeral de Schleswig-Holstein, quen solicitaba a entrega polos dous delitos, e na información complementaria que lles remitiu en defensa das súas teses como argumentos para acudir á UE.

Tamén engade que non había xurisprudencia directa do Tribunal europeo sobre o concepto de 'dobre incriminación' previsto na euroorden; e que a xurisprudencia indirecta do mesmo TJUE era de sentido contrario á sostida polo tribunal alemán.

Así se obtivo unha interpretación uniforme da norma garantindo o principio de igualdade na súa aplicación na UE.