Científicos da Facultade de Química da Universidade de Sevilla, en colaboración con outros expertos nacionais e internacionais, publicaron un estudo no que afirman que conseguiron xerar anticorpos que recoñecen células tumorais humanas, o que se considera un novo avance na vacina contra o cancro.
Estes anticorpos recoñecen especificamente fragmentos de glicoproteínas que se sobreexpresan nas células malignas como consecuencia de alteracións no procesado dos carbohidratos, segundo explicou a Universidade.
Os anticorpos únense a un fragmento coñecido como antígeno Tn, que está formado por unha unidade do carbohidrato N-acetilgalactosamina e o aminoácido serina ou treonina.
Para conseguir o posible vacúa, se substituíu a unidade de N-acetilgalactosamina presente neste antígeno por un fragmento de estrutura similar, metabólicamente estable, e preparouse un glicopéptido antigénico que se combinou finalmente cunha proteína presente na lapa californiana que amplifica a resposta inmune.
"Sabiamos que este glicopéptido está sobreexpresado en células tumorais e que o noso sistema inmune xera anticorpos naturais, pero, desafortunadamente, non somos capaces de eliminar completamente o tumor por nós mesmos", segundo Carmen Ortiz, investigadora da Universidade de Sevilla.
"O glicopéptido non natural publicado neste traballo está deseñado para provocar unha resposta inmune eficaz que poida utilizarse como vacina contra o cancro", engadiu Ortiz.
O antígeno Tn é un dos marcadores de cancro máis estendido entre diferentes tumores, incluíndo cancro de próstata, de mama ou de colon, que son os de maior prevalencia.
A preparación de a vacina desenvolveuse en tres fases: en primeiro lugar, levou a cabo a síntese do composto análogo ao carbohidrato presente no antígeno Tn, en concreto un derivado de sp2 iminoazúcar.
Logo incorporouse o iminoazúcar nunha cadea peptídica utilizando un sintetizador automático de péptidos e, para rematar, combinouse coa proteína KLH presente na lapa californiana mediante métodos químicos.
Unha vez preparada a vacina, inxectouse en ratos durante un período de oito semanas para inmunizarlos, e tras esta etapa, illáronse os anticorpos do soro sanguíneo dos animais, se purificaron e confirmouse que recoñecían eficazmente células tumorais humanas.
O seguinte paso para avanzar a estudos preclínicos require a preparación a maior escala da vacina e a realización de experimentos que demostren a súa eficacia en tumores humanos implantados en animais.
"Todos somos conscientes, máis aínda nestes días, de que o desenvolvemento dunha vacina e de calquera medicamento require un período de tempo relativamente longo con obxecto de garantir a súa seguridade, que en condicións normais é como mínimo de cinco anos", fai fincapé esta investigadora.
O artigo nace dun traballo multicolaborativo no que participan grupos de investigación da Universidade da Rioxa, Universidade de Zaragoza, CIC BioGUNE e CSIC, así como de centros estranxeiros (Universidade de Lisboa, Universidade de Cambridge, Universidade Hokkaido e Universidade de Copenhague).
Para este traballo, o centro docente sevillano destaca que se fixo un uso intensivo dos Servizos de Resonancia Magnética Nuclear e de Espectrometría de Masas do Centro de Investigación, Tecnoloxía e Innovación da Universidade de Sevilla (CITIUS).
