Catro meses logo de haberse visto implicado nun suceso caracterizado por unhas tinguiduras un tanto peculiares, Manuel Charlín Gama volve ao primeiro plano da actualidade vinculado de novo á actividade pola que se fixo famoso, aínda que as condenas polas que pasou máis tempo da súa vida en prisión fosen por derivacións do narcotráfico: branqueo e fraude fiscal.
Ata entón, nada había dado que falar, pero en abril atopouse na súa casa con dúas persoas que agrediran ao seu fillo Melchor, e tamén o golpearon a el. Aínda que nas súas declaracións apuntaron a posibilidade de que se tratase dun intento de roubo, en realidade foi a vinganza dun antigo colega ao que non lle gustou que o patriarca do clan de Vilanova de Arousa burlouse del nunha entrevista a televisión que lle foi realizada cando estaba a ser proxectada a serie Fariña.
Nacido en 1932, é un home parco en palabras, frío e calculador, que coida a súa saúde e realiza longos paseos habitualmente. A súa actividade delituosa levouno ao cárcere entre 1982 e 1985, para verse de novo entre reixas de 1987 a 1990, ano no que saltou aos medios de comunicación por mor da Operación Nécora, desenvolvida polo entón xuíz da Audiencia Nacional Baltasar Garzón. Foi o primeiro gran golpe asestado ás bandas do narcotráfico que operaban nas rías galegas, do que saíu absolto.
Pero en 1999 a Audiencia Nacional condenouno a 20 anos de cárcere por organizar o transporte en barco de 600 quilos de cocaína desde Colombia, e en 2003 volveu ser condenado, xunto a outros membros do clan, a 15 polos delitos de branqueo de diñeiro procedente do narcotráfico e fraude fiscal, aínda que o Supremo rebaixou despois esa pena a trece. En 2010, Manuel Charlín saíu en liberdade grazas á nova doutrina de refundición das penas.
No historial de Melchor Charlín figura que foi enviado a Sudamérica como garantía nunha operación de narcotráfico, e como houbo controversias cos provedores, para recuperar a súa liberdade a súa familia tivo que pagar 200 millóns de pesetas.
Coñecido co alcume de Crápula, na súa mocidade paseouse en potentes vehículos. Foi condenado a 18 anos de prisión e agora, camiño dos 60, arrastra problemas de saúde. En 2008 foi detido (pola falta de pagamento dunha multa de tráfico) cando asistía ao xuízo pola morte dunha sobriña, a quen caeu encima un guindastre un día de temporal.
En 1998 recoñeceu a súa participación no transporte de catro toneladas de haxix en Baiona e alegou un trastorno mental e adición ao alcol e ás drogas. A súa avogada fixo comparecer como testemuña ao psiquiatra da prisión de Carabanchel, que declarou que Melchor era "débil mental".
Jacinto Santos Viñas foi condenado a 28 anos de prisión por liderar unha organización que transportou un alixo de cocaína desde as costas africanas do que só foron recuperados 400 quilos. Nacido en Vilanova de Arousa, tamén foi relacionado cun barco que partiu de Illa Margarita (Venezuela) con 412 quilos da mesma droga. Outro antecedente é o derivado da súa participación con 35 toneladas de haxix no Volga.
José Andrés Bóveda Ozores é o propietario dun negocio relacionado coa náutica e un experto piloto ao que relacionaron co Pasteleiro e co alixo de 3.500 quilos de cocaína que transportaba o San Miguel. No entanto, non foi condenado.
