Condenan a unha empresa polo acoso laborar a unha viguesa tras quedar embarazada

O seu xefe relegouna a un "cuartucho" e pediu aos seus compañeiros que non falase con ela

Patricia Estévez (derecha), junto a la secretaria de Organización de la CIG-Industria (izq.) y su abogada. CIG
photo_camera Patricia Estévez (dereita), xunto á secretaria de Organización da CIG-Industria (izq.) e a súa avogada. CIG

O Tribunal Supremo ha ratificado unha sanción de 20.000 euros imposta á empresa galega Termocalor por acoso laboral continuado a unha traballadora viguesa por mor de que quedou embarazada do seu primeiro fillo, á que xa indemnizara con 3.000 euros por danos e prexuízos.

O alto tribunal ve probado que a traballadora, Patricia Estévez, foi obxecto de acoso laboral por razón de xénero entre 2008 e 2010 por parte do seu xefe, quen á volta da súa baixa por maternidade relegouna do seu cargo, na área de facturación, e illouna nun "cuartucho" a modo de despacho, segundo relata a afectada.

O xefe de Estévez nunca se dirixía a ela polo seu nome, senón que se refería a ela como "la chica"

Ademais, o xefe pedía aos seus compañeiros que non falasen con ela, nunca se dirixía a ela polo seu nome, senón que se refería a ela como "la chica", e obrigouna a ir a un baño que utilizan operarios da empresa para cambiarse.

Esta situación de acoso, segundo detalla Patricia Estévez, volveu producirse ao quedar embarazada por segunda vez, xa que o seu xefe obrigouna a acudir polas mañás e as tardes a pesar de pedir unha redución de xornada, o que denunciou nos xulgados, que lle acabaron dando a razón.

En varias ocasións o seu xefe propúxolle que se fose de forma voluntaria, porque "non estaba disposto a pagar a liquidación. Nunca me expuxen abandonar", asevera.

A sindicalista Mercedes Domínguez –primeira pola esquerda na imaxe superior–, da Central Intersindical Galega (CIG), considera "un fito histórico" esta sentenza condenatoria porque situacións de acoso deste tipo "repítense case a diario".

Domínguez recoñece a persistencia de Estévez, quen "decidiu que valía a pena aguantar", tendo en conta de que a maioría de casos, dixo, acábase resolvendo cun acordo coa empresa, cando non nunha enfermidade profesional da afectada que logo non é recoñecida como tal.