O último gran xuízo por violencia machista celebrado na Audiencia Provincial de Pontevedra xa ten resolución firme. O Tribunal Supremo outorgou firmeza ao ditame redactado pola Sección Cuarta da cidade do Lérez, decretando unha pena de catorce anos e once meses de prisión para Juan Carlos F., excelador do hospital vigués Povisa que intentou acabar coa vida da súa exparella, enfermeira do mesmo centro sanitario, asestándolle dúas brutais puñaladas, unha no costado e unha segunda no pescozo, de tal virulencia que acabou por romper o coitelo.
O alto tribunal valorou todos os argumentos ofrecidos pola defensa do investigado e acabou rexeitándoos punto por punto, validando, ademais, a indemnización que o procesado deberá abonar á vítima en concepto de responsabilidade civil, polas lesións e secuelas que lle causou a agresión: 384.146 euros.
A vítima púidose salvar a pesar de recibir puñaladas en pescozo e costado
Os feitos que foron xulgados en Pontevedra en marzo pasado tiveron lugar na mañá do 12 de abril de 2015, cando o agora condenado, "coa intención de acabar coa vida" da súa exparella, segundo reflexa o ditame, dirixiuse ao seu domicilio da cidade olívica portando un coitelo.
Vestido con sudadera negra, con luvas e o rostro tapado para evitar ser identificado, agardou a que a súa exparella saíse da vivenda para abalanzarse sobre ela propinándolle unha puñada, arrinconándola contra unha parede e cravándolle a arma branca no costado. A continuación, segundo o relato acreditado xudicialmente, arrastrouna ata o soto, onde, tras tirala ao chan, cravoulle o coitelo no pescozo con tanta forza que rompeu o mango mentres lle dicía "filla de puta, se non es para min non es para ninguén".
A muller conseguiu arrastrarse ata o centro sanitario, malferida, onde a operación de urxencia e mantivérona con vida
A continuación e ante as súplicas da vítima introduciuna no coche e levouna ata as proximidades de Povisa, aínda que finalmente decidiu deixala no vehículo en lugar de auxiliala. Foi a propia muller a que conseguiu abandonar o turismo e arrastrarse ata a zona de Urxencias, onde lograron mantela con vida.
No seu recurso, o acusado intentou demostrar que prestou auxilio e que se arrepentiu (polo feito de achegala ao hospital) e que a súa vestimenta non era para ocultar a súa identidade, argumentos todos eles rexeitados polo Supremo, que tampouco viu vulnerada a presunción de inocencia ao entender que o relato da vítima no xuízo foi da "máxima credibilidade" para o tribunal.
