A titular do Xulgado de Primeira Instancia número 1 da Coruña desestimou as alegacións complementarias dos avogados da familia Franco sobre a propiedade do Pazo de Meirás.
Os letrados aseguran que os herdeiros posuíron como donos "ata hoxe", de boa "fe" e "con xusto título" o inmoble no que non se fixeron investimentos a costa do erario público.
Esta mañá celebrouse a audiencia previa ao xuízo sobre a residencia de verán do ditador, situada en Sada (A Coruña), que nos últimos anos protagonizou unha infinidade de reclamacións desde Galicia para que volva ser integrada nos bens do Estado.
A Avogacía do Estado e a defensa do Franco accederon aos xulgados coa dúbida de que non habería acordo, como ocorreu, polo que o xuízo celebrarase na primeira quincena de xullo de forma continuada e durará unha semana.
Ademais de non admitir as alegacións complementarias dos Franco, a xuíza tamén desestimou a primeira alegación da Avogacía do Estado relativa a demostrar que outras administracións, aparte do Concello da Coruña, achegaron diñeiro ao mantemento do pazo por non ser "complementaria" e porque tiña que haberse presentando na demanda.
A audiencia prolongouse durante algo máis de tres horas nas que a Avogacía do Estado e os letrados da familia Franco, ademais de Xunta e Concellos da Coruña e Sada como partes acudidas, presentaron as súas alegacións.
Os títulos de propiedade do pazo, a existencia de usucapión e a súa duración aplicable a este caso de 10 ou 30 anos, as leiras lindeiras ao pazo, os recibos abonados no seu mantemento e os gastos relativos á explotación agropecuaria, así como os investimentos no inmoble, foron os puntos nos que se centraron devanditas alegacións.
As intervencións da Avogacía do Estado, en primeiro lugar, e da defensa do Franco fundamentalmente non variaron respecto da demanda e a súa contestación, e intercambiáronse comentarios como "pirueta xurídica" ou "impertinente" sobre as súas respectivas alegacións.
O Franco negan que a compra de Meirás fose "simulada e fraudulenta", como sostén a Avogacía do Estado que di que o título de 1941 fíxose para "emendar unha situación anterior" de 1938 cun "pago ficticio", o que considerou unha "pirueta xurídica" sen consistencia.
