E a filosofía vital do doutor Pachi Vázquez, a política é como andar en bicicleta: se paras de pedalear, caes. Así que é posible que a historia acabe xulgando ao ourensán como un deses animais políticos que morrerá coas botas postas, en acto de servizo, moi ao estilo Fraga. Sabe que non a necesita para nada, pero tamén sabe que non pode deixala.
A uns días de cumprir os 69 anos, Manuel Vázquez Fernández, que é como se chama, compite pola presidencia da Xunta como cabeza de lista da coalición Espazo Común Galeguista, a súa enésima reinvención para seguir enredando, que á fin e ao cabo é o seu. Pachi, como bo ourensán, é como Los Suaves ou Moncho Borrajo: leva media vida dicindo adeus, pero sen marcharse.
A súa biografía política da para un coleccionable por entregas. Os seus inicios políticos foron no CDS de Adolfo Suárez, aínda que pronto olfateou que había máis futuro no PSOE e cambiouse. Alí debutou a nivel institucional como deputado no Parlamento en 1993, pero non completou a lexislatura porque en 1995 foi elixido alcalde do seu pobo, O Carballiño. E non debeu facelo tan mal cando renovou con maioría absoluta en 1999 e 2003. Nesta etapa municipal tivo responsabilidades na Fegamp e foi portavoz socialista na Deputación de Ourense.
Con todo, o seu gran salto deuno en 2005. Unha vez máis o seu olfacto político levouno a dar outra pirueta gañadora: renunciar á alcaldía para volver ao Parlamento. Foi o triunfo do bipartito e de Touriño e Pachi Vázquez, que é dos que sabe colocarse para a foto, levou o premio gordo: a Consellería de Medio Ambiente. Foron os seus mellores anos, onde compaxinaba o seu papel institucional co control orgánico da provincia como líder do PSdeG. Un poder que volveu situalo ben tras a derrota electoral, e inesperada, do bipartito en 2009. Con Touriño fóra e o PSDEG noqueado, Pachi Vázquez viu un filón e fíxose coas rendas do partido.
Un 25 de abril foi elixido secretario xeral do PSDEG en Pontevedra, cargo que revalidaría catro anos despois, en 2012, ao imporse a Elena Espinosa. Pero en política, ninguén é líder ata que gaña eleccións. E Pachi Vázquez perdeunas en outubro de 2012 ante Núñez Feijóo. E a partir de aí, todo foi costa abaixo.
SAíDA DO PSOE. Pachi Vázquez dimitiu tras a derrota electoral e quizais se arrepentiu de facelo, porque despois montou as primeiras primarias para elixir líder do PSdeG, demorando e enredando o proceso ata o infinito en busca da súa oportunidade de seguir. Pero o partido xa decidira: o elixido era Besteiro. E a militancia así o apoiou en 2013.
Segundo a contorna de Pachi Vázquez, a el prometéronlle unha saída honrosa na Mesa do Parlamento, pero alguén na nova dirección de Besteiro non cumpriu a súa palabra e aí fraguouse o divorcio co partido, que non materializou con todo ata decembro de 2018, cando se deu de baixa.
Pero antes aínda lle deu tempo a case todo. Perdeu unhas primarias para ser candidato á alcaldía de Ourense en 2014 e outras para dirixir o PSOE provincial; e en 2015 dimitiu do Parlamento por problemas coa Xustiza sobre uns contratos na súa etapa de alcalde.
Xa fóra do PSOE, en 2019, fundou Espazo Común, un partido de encabuxados do PSdeG de espectro municipal co que logrou ser concelleiro no Carballiño, cargo que mantén. E agora, deulle unha verniz galeguista, integrou a outras forzas e montou a coalición Espazo Común Galeguista. O enésimo enredo do doutor Pachi.
PERSOAL. Manuel ‘Pachi' Vázquez (O Carballiño, 1955) xubilouse xa como médico do Sergas, pero é un empresario de éxito: montou dous psicotécnicos, unha clínica sanitaria e unha fábrica de cosméticos. Reside no municipio ourensán de San Amaro e é pai de dous fillos e unha filla... E avó.
A súa saída do PSdeG foi mala e apenas queda relación con ninguén salvo con o lucense Ricardo Varela, co que comparte a afección polo golf.
No político, Pachi Vázquez é un vello raposo, hábil, que llas sae todas e ao que lle afean certa falta de lealdade nalgún capítulo da súa biografía. O que está claro é que a política é para el desde hai tempo un entretemento e non un modo de vida e iso condiciona a súa folla de ruta.
