O Supremo confirma a prisión permanente revisable para o Chicle

Apunta na sentenza que a condena "se acomoda á gravidade e perversidade do feito"
Abuín Gey, El Chicle, durante el juicio por el crimen de Diana Quer. PEPE FERRÍN (AGN)
photo_camera Abuín Gey, o Chicle, durante o xuízo polo crime de Diana Quer. PEPE FERRÍN (AGN)

A Sala do Penal do Tribunal Supremo confirmou a pena de prisión permanente revisable imposta a José Enrique Abuín Gey, o Chicle, polo asasinato de Diana Quer en 2016 na Pobra do Caramiñal. Constata que lle produciu un "sufrimento atroz" por un acto que foi de tal "perversidad" que "supón un desprezo absoluto á muller". 

Tamén ratifica outra condena a catro anos e un día de prisión por un delito de detención ilegal e outro de agresión sexual, en concurso medial. Nos dous delitos aprecia a circunstancia atenuante analóxica de confesión. 

A sala desestima así integramente o recurso de casación exposto polo condenado contra a sentenza do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia que confirmou á súa vez a ditada por un tribunal do xurado da Audiencia Provincial da Coruña, que o condenou ademais ao pago dunha indemnización de 130.000 euros a cada un dos proxenitores e de 40.000 euros á irmá da vítima.

Impúxolle tamén a prohibición de aproximarse a eles a unha distancia inferior a mil metros e de comunicarse por calquera medio durante a duración da pena e, en todo caso, desde o inicio do cumprimento da mesma e ata que transcorresen dez anos desde a conclusión.

Na súa resolución, que utiliza termos especialmente duros co condenado, os maxistrados Vicente Magro, Carmen Lamela, Eduardo de Porres e Leopoldo Puente afirman que a resposta punitiva do estado de dereito que sanciona estes feitos coa pena de prisión permanente revisable "acomódase á gravidade e perversidad do feito, a súa mecánica comisiva e o ataque tan grave a unha muller como o que despregou o recorrente". 

O tribunal constata o "sufrimento atroz" que sufriu a vítima por un acto de "perversidade elevada"

Destaca que o Chicle tratou a súa vítima "coma se fose un mero obxecto" e silenciou durante tempo o ocorrido, ata que non tivo máis remedio que recoñecer ante os axentes o lugar onde estaba o seu corpo. Un silencio "que tamén dana, como o fixo, á contorna familiar de Diana, polo sufrimento de non saber o que pasara con ela, e que se agrava de forma desgarradora cando percibe o que realmente ocorreu con ela, e o carácter execrable e inhumano co que foi tratada polo recorrente, o que debe supoñer o reproche do estado de dereito e a gravidade da resposta punitiva".

MÓBIL DE NATUREZA SEXUAL. O Tribunal Supremo indica que hai proba suficiente que determinou a convicción do xurado de que o Chicle secuestrou a Diana para atentar contra a súa liberdade sexual e de que a asasinou para evitar que o delatase, ocultando o seu corpo no pozo. 

Así mesmo, considera probado que, pola forma en que se desenvolveron os feitos, o móbil da actuación do acusado foi de índole sexual, non económico, e que a morte de Diana produciuse por estrangulamiento, rexeitando a tese da defensa de que se desnucou cando a atopou nun primeiro momento. 

O tribunal expón que é razoable presumir, ata alcanzar unha conclusión de certeza máis aló de toda dúbida razoable, que "o traslado dunha moza ata un lugar apartado e solitario, con nulas posibilidades de que terceiras persoas puidesen observar a actuación do axente, sen unha motivación axustada a un ilícito contra a propiedade nin con indicio de calquera outra posibilidade que de xeito razoable puidese aventurarse, sen previas relacións entre a vítima e o seu agresor e acabando a vítima espida, obedeza a unha finalidade de atentar contra a súa liberdade sexual". 

Considera probado que o móbil da actuación do acusado foi de índole sexual

A sala explica que, aínda que non hai proba concreta de que a violou, levou a cabo actos de natureza sexual "inescusables" dado que o condenado "a introduce no seu vehículo de forma forzada, arroxa logo o móbil e lévaa á nave nun lugar apartado (...) forzándoa a espila e quitándolle a súa roupa interior para logo de facelo matala e arroxala espida ao pozo". 

Din os maxistrados que non se esixía un "plus" e que "calquera que fose o acto sexual" serve para castigar a súa conduta coa pena de prisión permanente, que se aplica, entre outros casos, para o asasinato posterior a un delito contra a liberdade sexual que o autor cometese sobre a vítima. 

Así mesmo, a sala subliña "o sufrimento atroz que tivo que sufrir a vítima ao verse secuestrada polo recorrente, a propósito, ou podendo imaxinar, o que lle ía a ocorrer, e estando impotente e indefensa para poder evitar o que finalmente ocorreu", o que demostra que "a perversidad do acto é elevada por supoñer un desprezo absoluto á muller e á súa condición como tal".