O pioneiro

Yuri Gagarin. WIKIMEDIA
Falabamos nesta mesma columna hai un par de semanas do mal costume intelectual de facer leña da árbore caída, xustificábel só en contadas ocasións. Na Historia Contemporánea esa árbore é a da Unión Soviética.

Despois da caída do Muro de Berlín poucas son as análises que escapan á tentación do Xa se vía vir, é dicir, á revisión retrospectiva de toda a historia soviética dende un punto de vista no que o fracaso era absolutamente inevitábel. De aí non é difícil chimpar cara a negación dos obvios avances que tiveron lugar en Rusia na época.

Podemos resumilos nunha sentenza contundente e moi acaída dada a recente publicación en Capitán Swing de Más allá, unha historia da competición entre o xigante soviético e os Estados Unidos por se converter na primeira nación que enviaba un home ao espazo exterior: un país no que se estima que en 1917 tiña un 80 por cento de analfabetos conseguiu pouco máis de corenta anos despois mandar a Iuri Gagarin fóra deste planeta e facer que regresase san e salvo, e mesmo que aterrase preto da cidade soviética de Saratov.

O libro preséntase como unha biografía de Gagarin, o que resulta claramente inexacto. O autor, o xornalista e divulgador británico Stephen Walker, non pretende debuxar unha historia persoal do heroe soviético, senón un relato da carreira en paralelo entre os proxectos espaciais. Superada esta mentira piadosa, o lector atópase fronte a unha experiencia apaixonante.

Durante a maior parte da obra atopámonos nun xogo de dobres parellas. No cumio do programa estadounidense, Wernher von Braun, científico nazi oportunamente branqueado polos vencedores; na cima do soviético, Serguei Koroliov, sobrevivente das purgas estalinistas e dunha sharashka, os peculiares campos de concentración da URSS para prisioneiros científicos; como vencedor da carreira de astronautas americana, Alan Shepard, un experto piloto, formado a lume na guerra de Corea; como vencedor en xeral Iuri Gagarin, un gris tenente de aviación con poucas horas de voo e de modestas orixes..., pero perfecto no físico e o psicolóxico, o humano perfecto para aturar unha viaxe que, normalmente, tería rematado na súa morte.

Cando o pioneiro Gagarin queda só o libro simplifícase e colle unha carreira narrativa apaixonante, axudada pola desclasificación de miles de documentos da URSS nos últimos anos e pola aparición de vídeos completos —aínda que propagandísticos— do despegue e o voo inicial da Vostok. Queda completado isto co magnífico traballo de documentación do autor, consistente na lectura dunha enorme cantidade de bibliografía e tamén nunha completa serie de entrevistas —entre as que teñen especial mérito as realizadas, ao longo de dez anos, a distintos protagonistas ou descendentes de protagonistas do programa espacial soviético, algunhas mesmo feitas por teléfono a falla doutra opción—.

O relato queda completado, ademais, polo forte compromiso ético de Walker, quen non evita os asuntos máis espiñentos. Detrás da épica da viaxe de Gagarin e do logro acadado ao rachar os límites do ser humano houbo moitas sombras: causa angustia ler, por exemplo, o sufrimento do chimpancé estadounidense Ham ou as mentiras que tiveron que aturar as esposas dos cosmonautas soviéticos. E, sobre todo, desacouga ver a naturalidade coa que varias ducias de homes asumiron como natural morrer nunha cápsula claustrofóbica a cambio de ser os primeiros en ver a Terra dende fóra ––e o sangue frío co que os seus responsábeis, comezando polos presidentes Kennedy e Kruschev, consentiron tal desprezo pola vida humana, un desprezo que, nos nosos tempos, detivo a carreira espacial quen sabe se para sempre—.