A Fiscalía ve "indubidable" a culpabilidade do presunto asasino de Ana Enjamio e a defensa cuestiona a investigación

A familia de Ana Enjamio pediu na última sesión da vista oral que o seu asasinato "non salga gratis" e que o procesado sexa condenado
César A.O., o único acusado polo crime de Ana Enjamio, na sesión final do xuízo. SALVADOR SAS (EFE)
photo_camera César A.O., o único acusado polo crime de Ana Enjamio, na sesión final do xuízo. SALVADOR SAS (EFE)

A familia de Ana Enjamio, a moza de Boqueixón por cuxo crime se xulga a César A.O, pediu na última sesión da vista oral que esta acción "non salga gratis" e que o procesado, un home que compartía traballo con ela e co que mantivo unha breve relación, sexa condenado.

A representación legal dos parentes desta moza, asasinada en Vigo tras unha cea de empresa no nadal de 2016, apelou ao xurado para que faga xustiza e que queden protexidas "outras posibles 'Anas' que se poidan cruzar con este individuo", separado e pai de dous fillos de pouca idade.

Así mesmo, recordou que noutros casos como o da nena Asunta, os seus pais foron condenados en base a unha suma de indicios.

Uns indicios que no caso do crime de Ana Enjamio cre que son "demoledores" e as probas "concluíntes, esmagadoras", que "encaixan como un puzzle" e apuntan á culpabilidade do acusado, quen tiña unha "obsesión enfermiza" coa rapariga.

En canto ás xustificacións do acusado respecto de como perdeu a chaqueta que vestía na noite do crime ou sobre as manchas de sangue de Ana achadas no seu coche dixo que son "historietas" coas que busca coartadas.

Na mesma liña, a representante do Ministerio Público enmarcou o acontecido no terrible mantra de "mateina porque era miña" e rexeitou os intentos de coartada de César, pois "non hai quen o crea", "é imposible".

Preguntouse por que tres anos despois do crime e tras catro comparecencias xudiciais nas que só contestou ao seu avogado "temos que crer que ten unha coartada".

Esgrimiu que, nese caso, daría todas esas explicacións sobre a súa roupa ou a tarxeta SIM do móbil de Ana que localizaron na súa mesilla de noite para evitar pasar todo este tempo en prisión provisional.

De "patética" tachou a xustificación da presenza de dúas manchas de sangue da vítima no coche do acusado, en canto a que mantiveran relacións sexuais cando ela tiña a menstruación", e engadiu: "para película vale, pero como coartada é nula".

A fiscal afirmou que o crime de Ana Enjamio cometeuno "indubidablemente" César A.O. porque "non aceptou que ela rompese a relación" de ambos e regresase con Samuel, o seu noivo desde os 18 anos.

Cre acreditado o ensañamento porque cunha das feridas incisivas que a vítima recibiu no peito "sería suficiente. As demais foron gratis"; e tamén a aleivosía, porque o acusado, sostén, "quíxose asegurar da morte" dela "da forma máis atroz posible".

Engadiu que Ana Enjamio non lle tiña temor físico a César A.O. e por iso "non se podía imaxinar" que a fose a matar cando a abordou aquela noite no portal do seu edificio.

A fiscal admitiu que ninguén a viu matala" nin hai arma do crime, nin o móbil dela, nin a roupa que el vestiu aquela noite, pero doutros feitos dedúcese "indubidablemente" a súa culpabilidade.

Estes son o móbil dela bloqueado tras ser asasinada e o del sen tráfico de datos; a descrición do garda civil que viu a unha parella no portal -"só podían ser eles", afirmou-; a hora á que os seus pais din que chegou a casa ou a súa reacción cando lle informaron da morte da moza.

Respecto á arma do crime, manifestou que é o mesmo, "e non outro", que o que o acusado levaba ao seu traballo para comer e que non apareceu xunto ao tenedor, unha servilleta e un cepillo de dentes que a Policía achou no seu coche.

Finalmente, insistiu en que neste proceso non se xulga se a vítima estaba "con dúas, tres ou vinte e cinco persoas", porque esta é unha opción persoal "e non un delito", como tampouco as dúbidas que ela puidese albergar sobre a súa relación con Samuel e con César.

A avogada da Xunta indicou pola súa banda que este caso é de libro, do libro da "violencia machista", e se Ana era o amor da súa vida, algo que alega César, evidentemente "hai amores que matan", e que niso consiste o machismo, en que hai homes que "cren que as mulleres son da súa propiedade".

Sucede que César non asumiu a ruptura "e por iso matouna", esgrimiu a avogada da Xunta, que exerce a acusación popular.

Ésta detívose na carta de despedida no intento de suicidio do acusado para concluír que lle pedía perdón á vítima "por tela matado", e o que "non soportaba", en pasado, é que ela volvese co seu exnoivo.

DEFENSA DO ACUSADO. Pola súa banda, o avogado de César A.O. cuestionou a investigación do crime de Ana Enjamio e a credibilidade de testemuñas, a maioría "hostís" e co obxectivo de "condenar" ao seu cliente, e tamén de peritos forenses e policiais, e aludiu ao caso de Rocío Waninkoff, "o maior erro xudicial" en España.

Na quenda de informes, co que se pechou o xuízo con xurado na sección quinta da Audiencia de Pontevedra, o avogado de César A.O. insistiu en proclamar a inocencia do seu patrocinado, quen gardou silencio na quenda de última palabra co pretexto de que xa fora "suficiente".

Durante a súa exposición, que a nai e o irmán de Ana Enjamio non puideron soportar e marcharon da sala, o avogado da defensa falou dunha "profecía autocumprida" na que se intentaron "encaixar" todos os datos na "hipótese inicial" de que César A.O. foi o autor do crime.

Recalcou que non hai probas concluíntes e, dirixíndose ao xurado, incidiu en que "non valen as corazonadas nin as sospeitas", á vez que apelou ao seu sentido común e á prevalencia da inocencia do acusado en caso de dúbida.

Admitiu, como o seu cliente no xuízo, que "fixo cousas que non se debían facer", como quedar cun móbil da vítima ou enviarlle fotos e un correo electrónico ao exnoivo de Ana, o que considerou unha actitude propia de alguén que quere recuperar unha relación rota, pero que non son constitutivas de delito.

Para empezar, sostivo que a relación entre César e Ana, aínda que clandestina e con "altibaixos", mantívose ata a data do crime, e a partir de aí deduciu: "¿Por que a ía a matar se está con el?", á mantenta de que as acusacións enmarcasen o crime no ámbito da violencia machista.

Baseouse nunha serie de whatsapp e chamadas telefónicas que ambos se intercambiaron durante meses, varios deles despois de que rompesen a súa relación e deixasen de convivir nun piso que tiñan alugado.

Ademais da as testemuñas, que "contaron o que lles contou" a vítima, cuxa credibilidade tamén puxo en dúbida, pois esta non "dicía toda a verdade" e "non era sincera" con eles nin coa súa nai sobre a súa vida amorosa, cuestionou ás forenses e á Policía.

Das primeiras dixo que elaboraron un informe "tendencioso", que actuaron como "activistas" e non salvagardaron o seu deber de imparcialidade, e que sostiveron unha tese que "non é verdade", que na solapa do abrigo da vítima houbese un corte no que se achou ADN do acusado.

Así mesmo, queixouse do seu intento "grotesco" de "ilustrar" ao xurado coa imaxe dun coitelo de sobremesa cando falaban da arma que se puido empregar no crime e que nunca apareceu, e salientou que a pesar de ser médicos sen especialidade parece que "saben de todo", xa sexa de otorrinolaringoloxía ou de psicoloxía.

Da Policía, á parte de pór en cuestión a credibilidade dos axentes que declararon no xuízo, criticou que pechase varias liñas de investigación, por exemplo comprobar a coartada do compañeiro de traballo da vítima que se baixou con ela do coche das súas amigas antes de ir á súa casa e ser asasinada.

Deste compañeiro destacou o seu aspecto físico e a súa "personalidade peculiar", ilustrada pola súa reacción cando lle cuestionou por que pediu que ao acusado ocultáseselle tras un biombo durante a súa declaración e este dixo que para non verlle a cara a ese "fillo de puta".

Tamén puxo de relevo que non se fixesen estudos xenéticos dos pelos achados nas pezas da vítima, ningún deles aparentemente do seu cliente, nin que se investigase a posible relación do crime cunha serie de agresións sexuais que se produciron na zona onde vivía Ana Enjamio.

E non se fixo, segundo a tese do avogado da defensa, porque "ían enfilados" nas súas pescudas sobre César A.O. e o demais "dáballes igual".

Polo demais, sostivo que vítima e acusado tiveron contacto físico na noite do crime cando se saudaron e déronse dous bicos e durante o "escarceo" entre ambos no baño, así como despois cando pasearon case unha hora xunto a outros compañeiros.

Preguntouse por que ningunha das acusacións citou a declarar aos pais do acusado para que sostivesen que o seu fillo chegou aquela noite a casa ás 7.00 horas e non ás 5.30 como este afirma.

E sobre a nota de despedida tras o seu intento de suicidio, que elaborou "empastillado", afirmou que non contén ningunha confesión do crime.

En canto ás manchas de sangue da vítima no coche do acusado, destacou que técnicas de Toxicoloxía non souberon precisar a súa orixe nin o tempo que levaban impregnadas, e preguntouse como se pode limpar a fondo o vehículo e con todo permanecen restos de ADN do acusado e non se detecta resto de produto químico algún. 

Comentarios