O coñecemento do xenoma do mexillón, que ofrece unha gran resistencia fronte a organismos patóxenos e contaminantes, podería ser aplicado ao deseño de novos tratamentos fronte a enfermidades, segundo se conclúe nunha investigación do Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC) e a Universidade de Vigo.
O estudo permitiu identificar os máis de 65.000 xenes do mexillón mediterráneo (mytilus galloprovincialis), máis do dobre dos que ten o ser humano.
O xenoma completo deste molusco, que os investigadores cualifican como "superorganismo mariño", permitiu aos expertos comprender a enorme capacidade de adaptación e resistencia ao estrés que sofre no ecosistema mariño.
Este estudo, que foi publicado na revista Genome Biology e do que se fixo eco a revista Science, demostra que a arquitectura xenómica do mexillón, especie que se alimenta mediante filtración, é "totalmente inusual" para un animal.
O seu sistema está baseado en xenes que comparten todos os individuos da especie e ten, aproximadamente, un 20% de xenes "prescindibles", que non son compartidos por todos e que están relacionados coas súas funcións de supervivencia.
Sería o estudo destes xenes, destacan desde o CSIC nun comunicado, o que permitiría trasladar estes coñecementos ao ámbito do deseño de novos tratamentos fronte a enfermidades.
"Que un animal teña un 20% distinto o seu xenoma que outro do seu mesma especie é realmente inaudito. Ao principio pensamos que era un erro, pero ao final puidemos comprobar que era certo", sinala David Pousada, investigador da Universidade de Vigo e coautor deste estudo, que recoñece que este é un "fenómeno novo" nos animais.
O seu compañeiro neste proxecto, Antonio Figueras, investigador do CSIC, apunta que a resistencia deste a condicións ambientais adversas, "que incluso chega a conferirlle ao mexillón a denominación de especie invasora", poderíase explicar polas características descubertas no xenoma.
A investigación, na que colaboraron científicos das universidades italianas de Trieste e Padua, entre outros expertos, reflicte que a función destes xenes forma parte de strong<> unha estratexia "evolutiva" que lles permite adaptarse a todo tipo de circunstancias.
"Os mexillóns son uns bichos durísimos e practicamente non hai ningún sitio con clima amornado onde non haxa mexillóns", indica Pousada, que engade que esta característica só descubriuse en microorganismos e ocasionalmente en plantas, microalgas e fungos.
Os resultados deste estudo poderán ser aplicados tamén ao cultivo deste bivalvo, no que España é o segundo maior produtor mundial logo de China, con 250.000 toneladas anuais extraídos practicamente na súa totalidade nas rías galegas.
