No Blue Monday, de acordo co neuropsiquiatra Edilberto Peña, conflúen algúns factores que poden facer sentir ás persoas máis tristes do que habitualmente se senten. "Débese a varios factores, un é o regreso á rutina despois das vacacións de fin de ano, que a xente se dá conta do que gastou", sinala a Efe o director xeral do Centro de Investigacións en Sistema Nervioso Central (Cisne).
É, di, basicamente a volta á realidade pois en xaneiro a xente termina as vacacións, esquece o descanso, estar en familia, atópase máis só e enfróntase aos problemas cotiáns da costa de xaneiro. "As persoas simplemente teñen dificultades de regresar á súa rutina", asegura o mestre en ciencias médicas.
O Blue Monday naceu no 2005 na Universidade de Cardiff, cando o psicólogo Cliff Arnall anunciou que atopara unha fórmula que podía determinar o día máis triste do ano. A data sempre recaerá no terceiro luns do ano.
Arnall utilizou variables como o clima, as débedas, o diñeiro, o tempo despois de Nadal, deixar os malos hábitos, entre outros para determinar a data. Aínda que o transfondo deste día considérase meramente comercial pois foi aproveitado por diversas axencias de viaxe para vender os seus produtos, o doutor Peña apunta que isto serve para pór atención nunha enfermidade como a depresión. "A depresión non é só un estado de ánimo normal ou esperado pola época", asevera o especialista.
Explica que por iso se debe tratar como calquera outra enfermidade. A depresión afecta, segundo a Organización Mundial da Saúde (OMS), a unhas 350 millóns de persoas no mundo.
En México, estímase que 9,1% da poboación ten depresión, o que é incluso superior á prevalencia de enfermidades como a diabetes, que oscila entre o 6% e o 8%. "Polo tanto, debemos preocuparnos por darlle a mesma importancia a nivel de información e tratamento", di.
Peña sinala que as persoas con depresión poden chegar a ver acentuados os seus síntomas neste día, polo que se debe pór especial atención neles para que non haxa ningunha consecuencia de gravidade.
O experto argumenta que é importante que as persoas deixen de estigmatizar a enfermidade e sexan máis conscientes dos síntomas, pero sobre todo que busque axuda. "Un síntoma clásico é ter un estado de ánimo triste que sexa persistente a maioría dos días cando menos dúas semanas", sinala.
Ademais, a xente deprimida adoita ser incapaz de sentir pracer nas cousas que antes lle producían felicidade e poden ter alteracións na súa enerxía, no sono e o apetito. "Se se modifica o peso máis aló do 5% nun mes, tamén pode ser un síntoma", asevera o psiquiatra. Ademais, pódense ter alteracións no pensamento, ideas catastróficas ligadas á morte e o suicidio.
A recomendación, agrega Peña, é que non só neste día senón en todos se estea consciente das emocións e se aprenda a expresalas. "Debemos ser máis específicos en definir o malestar, se me sinto triste, frustrado, decepcionado. É máis fácil que se poida buscar unha solución", argumenta.
Tamén recomenda apoiarse na familia: "A maioría da xente non está soa, e falar con alguén axudaranos a organizar os pensamentos, emocións e empezar a sentirnos mellor", di. Finalmente, manifesta que é importante que se o malestar é persistente e afecta ao funcionamento, débese valorar que poderiamos ter un trastorno depresivo.
E como calquera tema médico, débese persoar o doutor. "Hai que vencer un pouco o estigma que se ten ao redor das enfermidades mentais. Cando hai suficientes bases para pensar que estou afectado, hai que actuar", puntualiza.
